Οι κουτσούμπες στο πηγάδι & ο τάφος τού… δούλου

Πριν προχωρήσω σε περιγραφές περιστατικών με «ήρωες» ερασιτέχνες… αρχαιολόγους, διψασμένους για το εύκολο κέρδος, οφείλω να διευκρινίσω πως πάσα ομοιότης με πρόσωπα, γεγονότα και τόπους θα πρέπει να θεωρηθεί συμπτωματική.

Δεν προτίθεμαι να ξαστερώσω στοιχεία που θα οδηγούσαν σε κάτι το συγκεκριμένο, καθότι ο σκοπός της αφήγησης δεν είναι δημοσιογραφικός αλλά ψυχαγωγικός.

Και ξεκινώ τις ιστορίες με την προσπάθεια, μέσα σε νόμιμα πλαίσια, συγγενικού μου προσώπου να διερευνήσει την πιθανότητα ύπαρξης θησαυρού, που υποτίθετο πως ήταν θαμμένος δίπλα στην αυλή του, αφού έτσι είχε δείξει ο ανιχνευτής μετάλλων. Αφού έγιναν όλες οι νόμιμες διαδικασίες και δόθηκαν οι σχετικές άδειες, και όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες έστειλαν τούς εκπροσώπους τους, έβαλε μπρος ο εκσκαφέας και αφού έκοψε την παροχή νερού τριών σπιτιών και ξέθαψε ένα στραβωμένο πέταλο (σ.σ. που φυλάω ως ενθύμιο), έγινε αντιληπτό το μάταιο της προσπάθειας και το πράγμα έληξε εκεί. Ως επίλογο παραθέτω τηλεφώνημα της επομένης από ξαδέρφη μου, που  έβαζε και τυπικά ταφόπλακα στις όποιες σκέψεις για νέα απόπειρα:

«Να τους πεις, πως ο μπάρμπας, που έμενε πρώτα στο σπίτι, είχε ρίξει τις παλιές κουτσούμπες μέσα στο πηγάδι και αυτές βαρήγανε στο μηχάνημα!»…

Απομακρυνόμαστε, λοιπόν, από τις παλιές κουτσούμπες, πάμε αρκετά χρόνια πίσω από το περιγραφέν περιστατικό και αρκετά χιλιόμετρα μακρύτερα.

Η παρέα, διψασμένη για περιπέτεια και ανακαλύψεις, είχε ξεκινήσει νύχτα από το καμποχώρι, με προορισμό χωριό που έπιανε σε μια πλεύρα λόφου, όπου κατά καιρούς οι αγρότες έβρισκαν διάσπαρτα αρχαία αντικείμενα και υπήρχαν έντονες υποψίες ότι υπήρχαν στην περιοχή αρχαίοι τάφοι. Είχαν μαζί τους και ένα μηχάνημα σαν κι αυτά που χρησιμοποιούσαν οι ναρκαλιευτές στο στρατό. Μπορεί και να ήτανε βουτηγμένο από καμιά στρατιωτική αποθήκη…

Σημείο εκκίνησης το σπίτι ενός κατοίκου του χωριού, που τούς είχε δώσει και τις πληροφορίες. Εξοπλισμένοι με κασμάδες, φτυάρια και αξίνες, κίνησαν, προσέχοντας να μην γίνει αντιληπτή η παρουσία τους εκεί, με προορισμό ένα απομακρυσμένο χωράφι. Βάλανε μπροστά το μηχάνημα, ρε από ‘δω, ρε από ‘κει, κάποια στιγμή τούς έδωσε σήμα πως κάτι υπήρχε. Πιάσανε οι πιο γεροδεμένοι και σκάβανε και κάθε τόσο φωτίζανε με το φακό να δουν την πρόοδο. Κάτι από πέτρινη κατασκευή φάνηκε σε κάποιο βάθος και, επιτέλους, είδαν ανάμεσα στα υπολείμματα κεραμικού δοχείου λίγα μικρά αντικείμενα. Νομίσματα! Ο ειδήμων της παρέας έσκυψε, τα πήρε στο χέρι του, τα περιεργάστηκε και αποφάνθηκε:

«Ευτελούς αξίας! Δεν πιάνουν τίποτα».

Είπανε να συνεχίσουν την έρευνα αλλά το μηχάνημα είχε, πλέον,… μουγκαθεί! Το πήραν απόφαση πως δεν άξιζε να ψάχνουν άλλο και έκαναν να φύγουν. Με τον Μήτσο να σχολιάζει στην επιστροφή:

«Μα, τι στα κομμάτια, σε τάφο δούλου πέσαμε;»

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Σε συνάφεια και συνέχεια του: Χρυσοθήρες & αρχαιοκάπηλοι εν δράσει