Χρυσοθήρες & αρχαιοκάπηλοι εν δράσει

Εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια μας πιπιλάνε το μυαλό με την κατάρα του Γιαχβέ στον Αδάμ: «Με τον ιδρώτα του προσώπου σου να τρως το ψωμί σου!», μια που τον εξαπάτησε η Εύα και έφαγε το μήλο της «γνώσης του καλού και του κακού».

Και μετρώ μόνο δυο χιλιάδες χρόνια, αναφερόμενος στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, που μας αφορά ως Έλληνες και Χριστιανούς, μια και δεν σκοπεύω να το γενικεύσω…

Έλα, όμως, που η βρώση του μήλου τον πονήρεψε τον άνθρωπο. Έτσι, σε κάθε ευκαιρία, το προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του χωρίς να ιδρώσει και άμα τα καταφέρει, να κονομηθεί χωρίς ιδρώτα, να βγάλει και το κατιτίς παραπάνω.

Πολλοί είναι οι τρόποι που στην πορεία των χρόνων μετήλθαν οι άνθρωποι για να το πετύχουν, όμως εδώ θα περιορίσω το εύρος της αναφοράς στην προσπάθεια εύκολου πλουτισμού στις ημέρες μας, με την βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας. Με την χρήση, δηλαδή, ανιχνευτών μετάλλων, προς αναζήτηση χρυσών λιρών ή αρχαίων νομισμάτων.

Πολλοί οι θρύλοι που μιλούν για τον χαμένο θησαυρό του Αλή πασά, για λίρες εγγλέζικες κρυμμένες από την εποχή του αντάρτικου, όπως, επίσης, για αρχαία χαλάσματα που μπορεί να κρύβουν νομίσματα αρχαία, βυζαντινά, φράγκικα ή τούρκικα.

Θρύλοι που πολλές φορές ώθησαν και ωθούν πολλούς να πάρουν από ένα μηχάνημα και να τρέχουν νύχτες ασέληνες σε ξωκλήσια, μοναστήρια, κάστρα και αρχαίους τόπους, μπας και βρουν την τύχη τους, να έχουν να πορεύονται ξεκούραστα για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους.

Δουλειές επικίνδυνες, γιατί ο άνθρωπος είναι ον αχόρταγο, με αποτέλεσμα, πολλές φορές να έχουν υπάρξει και σκοτωμοί. Όμως, τέτοια περιστατικά δεν αφορούν τον σκοπό αυτής της γραφής μου. Έχοντας, κατά καιρούς, κάνει αρκετές συζητήσεις με ανθρώπους που έχουν ψάξει στις ερημιές για θαμμένους θησαυρούς, πρόθεσή μου είναι να περιοριστώ σε εύθυμα περιστατικά που κατέγραψα. Τα υπόλοιπα δεν με αφορούν…

Το φαιδρό της υπόθεσης, κατ’ αρχάς, είναι πως οι εν δυνάμει χρυσοθήρες και αρχαιοκάπηλοι προσπαθούν να αποδώσουν στις φαντασιώσεις τους πραγματικό υπόβαθρο, φτιάχνοντας στο μυαλό τους θεωρίες που τις πιστεύουν! Όπως, για παράδειγμα, όταν κάποιος «τουφεκαλεύρης» από τα Λευκάκια είχε «δει» με ανιχνευτή μετάλλων – τρομάρα του – δίπλα σε πηγάδι της Δαλαμανάρας, πως ήταν θαμμένο ένα κυβικό… χρυσά νομίσματα (!), είχε έτοιμη και την θεωρία της προέλευσης τού υποτιθέμενου θησαυρού:

«Είναι του Δράμαλη, από τον θησαυρό του Κιαμήλ μπέη. Θα είχαν σταματήσει εκεί να ποτίσουν τα άλογα και τα υποζύγια και με την ευκαιρία τον έκρυψαν για να τον πάρουν, αφού επικρατούσαν!»…

Περισσότερα φαιδρά στο επόμενο σημείωμά μου…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας