Πέρασαν τα γουρούνια για… αντάρτες!

Το 1492 οι Καθολικοί βασιλείς Φερδινάνδος της Αραγωνίας και Ισαβέλλα της Καστίλλης κατέλαβαν την Γρανάδα, το τελευταίο Ισπανικό έδαφος που κατείχαν οι Άραβες στην Ισπανία. Και με την φόρα που είχαν πάρει πέρασαν απέναντι, στις ακτές του Μαρόκου, όπου πήραν κάποια κομμάτια, για να τους βρίσκονται...

Κάποια από αυτά επέστρεψαν στους παλιούς τους κατοίκους, παραμένουν, όμως, στην κατοχή των Ισπανών μέχρι σήμερα οι περιοχές της Μελίγια και της Θέουτα, μαζί με κάποιες βραχονησίδες… Επιπροσθέτως, περιοχές του σημερινού Μαρόκου, μια που γειτονεύει με την Ισπανία, έχουν υποστεί επανειλημμένα επιβουλές της γείτονος. Η οποία, μάλιστα, είχε έρθει και σε κόντρα με την Πορτογαλία για το ποια χώρα θα αρπάξει τι. Μεταξύ των εδαφών, που οι Ισπανοί είχαν για μεγάλα διαστήματα τον έλεγχο, ήταν και η ιστορική πόλη Τετουάν, που βρίσκεται πιο κάτω από την Θέουτα.

Την ιστορία, που ακολουθεί, την «αλίευσα» από ανταπόκριση εφημερίδας τού 1911.

Ένα Ισπανικό απόσπασμα έκανε αναγνώριση έξω από το Τετουάν. Η θέση που επρόκειτο να στρατωνισθούν για διανυκτέρευση οι στρατιώτες ήταν, όμως, κατειλημμένη από ένα κοπάδι 500 γουρουνιών, που ανήκαν σε Ισπανό κτηματία και τα φύλαγε ένας μαύρος Αφρικανός. Αυτός, βλέποντας τους στρατιώτες να πλησιάζουν στο μέρος που σταλίζονταν τα γουρούνια, τα πήρε και έφυγε. Έτσι, οι στρατιώτες βρήκαν τον χώρο ελεύθερο και εγκαταστάθηκαν.

Τα μεσάνυχτα, όμως, τα γουρούνια που τους έλειπε το μέρος τους, όπου είχαν συνηθίσει να μένουν, ξεκίνησαν να επιστρέψουν εκεί, πλησιάζοντας από το παρακείμενο δάσος. Το ποδοβολητό τόσων ζωντανών, όπως ήταν φυσικό, ξεσήκωσε τις νυκτερινές σκοπιές, που θεώρησαν ότι δέχονταν επίθεση από Βέρβερους άτακτους. Βάρεσαν συναγερμό και το στρατόπεδο σηκώθηκε στο πόδι. Αξιωματικοί και στρατιώτες έτρεξαν στα πολυβόλα. Έπεσαν οι πρώτοι πυροβολισμοί και η μονάδα ετοιμάστηκε να αντεπιτεθεί στους νυκτερινούς επιδρομείς με εφ’ όπλου λόγχη! Όπως ήταν φυσικό, τα δύστυχα γουρούνια έκαναν πίσω τρομοκρατημένα και τράπηκαν σε άτακτη φυγή. Από την πλευρά του ο Ισπανός διοικητής έστελνε, περιχαρής, μήνυμα στην Κεντρική Διοίκηση, που είχε την έδρα της στο Τετουάν, πως η μονάδα του δέχθηκε επίθεση από την πολεμική Βερβερική φυλή Αγιάρα αλλά μετά από σθεναρή άμυνα κατάφεραν να απωθήσουν τους επιδρομείς. Οι οποίοι επιδρομείς άφησαν στο πεδίο της μάχης έξι νεκρούς!

Όμως, όταν ξημέρωσε και έκαναν επιθεώρηση του πεδίου της «μάχης», συνειδητοποίησαν ότι οι νεκροί δεν ήσαν παρά… γουρούνια. Έτσι ο πολεμοχαρής Διοικητής αναγκάσθηκε, με νέο του μήνυμα προς την Διοίκηση, να αναιρέσει τα περί… συντριπτικής νίκης απέναντι σε Βέρβερους ατάκτους…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας