Η κατάχρηση των… πέντε δαχτύλων & τα επίχειρα

Η ιστορία είναι πολύ παλιά, όσο και η ανθρωπότητα. Η δε παγκόσμια πρώτη καταγραφή της συνέβη στην Αθηναϊκή Δημοκρατία: 

«Φιλοκαλοῦμεν τε γὰρ μετ’ εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας», διαβάζουμε στον Επιτάφιο του Περικλή του Θουκυδίδη, όπου η λέξη «μαλακία» έχει την έννοια της μαλθακότητας.

Στην νεοελληνική καθημερινότητα η προσαγόρευση κάποιου ατόμου με τον χαρακτηρισμό του «μαλάκα» χρησιμοποιείται ως προσβολή, που υπονοεί ότι αυτός στον οποίο απευθύνεται είναι αυνανιστής σε φάση… κατάχρησης.

Ο αυνανισμός δε, χυδαϊστί γνωστός και ως μαλακία, όπως διαβάζουμε, στην περίπτωση των αντρών μπορεί να επιφέρει κάποια οφέλη, όπως η μείωση του άγχους, όταν όμως εκτελείται σε υπερβολικό βαθμό, μπορεί  να αποτελέσει απειλή για την κανονική λειτουργία του σώματος. Οι γιατροί επισημαίνουν πως οι άντρες δεν πρέπει να αυνανίζονται περισσότερο από τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα. Καθότι η κατάχρηση, όπως και κάθε κατάχρηση, έχει επιπτώσεις και παρενέργειες στον οργανισμό.

Μπορεί να μην προκαλεί… τύφλωση, βέβαια, όπως υποστηριζόταν παλιά, το σίγουρο όμως είναι πως μία από τις παρενέργειες του ανεξέλεγκτου αυνανισμού είναι η απώλεια σωματικής και διανοητικής ενέργειας. Επειδή η συγκεκριμένη πράξη απαιτεί πολλή ενέργεια, όταν εκτελείται συνέχεια και χωρίς μέτρο, μπορεί να επιφέρει κούραση, νωθρότητα, υπνηλία και μειωμένη συγκέντρωση. Εξ ου και το «μαλάκας» θεωρείται μειωτικός χαρακτηρισμός μεταξύ ανδρών.

Με αφορμή τα ανωτέρω έχω επιλέξει να διηγηθώ δύο ιστορίες, από τις πολλές που κυκλοφορούν.

Η πρώτη ιστορία έχει να κάνει με έναν ταλαίπωρο κλητήρα, τον οποίο, ο προϊστάμενος του τμήματος όπου υπηρετούσε, μαλάκα τον ανέβαζε, ψωλοβρόντη τον κατέβαζε. Δεν το άντεξε ο ανθρωπάκος, είδε κι απόειδε πως η κατάσταση δεν διορθωνόταν, έτσι, κάποια στιγμή προσέφυγε στον ιεραρχικά ανώτερο της υπηρεσίας, όπου κατήγγειλε την συνεχή μειωτική συμπεριφορά του προϊσταμένου του απέναντί του.

Ο προϊστάμενος κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις, παρόντος του κλητήρα, και υπερασπιζόμενος εαυτόν, θέλοντας να αποδείξει το ανυπόστατο της καταγγελίας, γύρισε και τον ρώτησε, προφασιζόμενος άγνοια:

«Πότε σε είπα μαλάκα, ρε μαλάκα;».

Η επόμενη ιστορία εκτυλίχθηκε σε δικαστήριο, όπου ο ευρισκόμενος στο εδώλιο κατηγορούμενος απευθύνθηκε, δήθεν γεμάτος απορία, στον Πρόεδρο της έδρας:

«Δεν καταλαβαίνω κύριε Πρόεδρε γιατί βρίσκομαι στο εδώλιο».

«Μα γιατί εξύβρισες τον μηνυτή σου!».

«Πώς τον είπα, δηλαδή;».

«Τον αποκάλεσες μαλάκα!»

«Ποιόν αποκάλεσα μαλάκα;».

Ο Πρόεδρος τον κοίταξε καλά – καλά, για να σιγουρευτεί για την πνευματική του ισορροπία και του έδειξε τον μηνυτή:

«Αυτόν τον κύριο!».

Γύρισε ο κατηγορούμενος προς την πλευρά του μηνυτή, τον περιεργάστηκε και αποφάνθηκε:

«Πράγματι, κύριε Πρόεδρε, όπως τον βλέπω, για μαλάκας μου φαίνεται!».

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας