Η Νέα Κίος, με τους φημισμένους ψαράδες της, εκτός της κομβικής θέσης της στον Αργολικό, ανάμεσα σε Ναύπλιο και Άργος, κατέχει και μια κυρίαρχη θέση στην καρδιά των καλοφαγάδων, ντόπιων και ξένων, με τους μερακλήδες ταβερνιάρηδες, που κουβαλούν την παράδοση της Προποντίδας, όπου βρίσκεται η παλιά Κίος.
Ανάμεσα στις τόσες καλές ταβέρνες και στα παλιά ουζερί,
ξεχώριζε επί δεκαετίες το ουζερί του Σάββα Σουγιολτζή, στην πλατεία Κατριλιώτη.
Λειτουργούσε εκεί που σήμερα βρίσκεται ένα άλλο εξαιρετικό μεζεδοπωλείο, η
«Φωτοβολίδα» και υπήρξε ένας καλός «κράχτης» για την κωμόπολη μέχρι το 2017 που
έκλεισε. Όποιος καλοφαγάς έψαχνε τον καλό και ιδιαίτερο μεζέ, καθώς και όποιος
ήθελε να φιλοξενήσει κάποιον μουσαφίρη και να βγει ασπροπρόσωπος, ήξερε πως ο
Σάββας ήταν ο ιδανικός για την περίπτωσή του.
Βιβλίο ολάκερο θα μπορούσε να γραφτεί από στιγμιότυπα που
έχουν καταγραφεί στις τοπικές μνήμες από το ουζερί του Σάββα. Δεν είμαι ο
αρμόδιος για μια τέτοια δουλειά, μιας και μόνο θραύσματα ιστοριών συγκεντρώνω
και καταγράφω, από διάφορους τόπους, διπλανούς ή και μακρινούς ακόμα…
Ένα από αυτά τα στιγμιότυπα της καθημερινότητας του
μαγαζιού, που συζητείται στην περιοχή εδώ και χρόνια, είναι η παρουσία σ’ αυτό
του Μιλτιάδη Έβερτ.
Ο Έβερτ το 1986 εκλέχτηκε Δήμαρχος Αθηναίων. Στην
δημαρχία έμεινε από τις αρχές του 1987 έως τον Μάιο του 1989, οπότε και
παραιτήθηκε για να πολιτευτεί, καθότι ως αγαπημένο παιδί του Κωνσταντίνου
Καραμανλή θα έπρεπε να είναι ενεργός πολιτικά, ώστε κάποια στιγμή να υφαρπάξει
την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, όπως και έγινε…
Τέλος το πολιτικό σχόλιο και επιστροφή στο ουζερί του
Σάββα. Εκεί, λοιπόν, κατά την διάρκεια της δημαρχίας του ενέσκηψε,
φιλοξενούμενος φίλου του εκ Δαλαμανάρας, ο Μιλτιάδης Έβερτ. Ήταν, κυριολεκτικά,
η χαρά του ταβερνιάρη. «Φέρτε του παιδιού να φάει» και οι μοναδικής ποιότητας
και φαντασίας μεζέδες που σερβίρονταν, εξαφανίζονταν εν ριπή οφθαλμού! Ο δε
δήμαρχος δεν κόμπιαζε πουθενά. Φέρτε και ξαναφέρτε!
Εντυπωσιασμένος αλλά και ευχαριστημένος ο Σάββας από την
αποδοχή και την κατανάλωση των μεζέδων του από τον φιλοξενούμενο, έβαζε τα
δυνατά του και την φαντασία του για να δικαιώσει την φήμη του μαγαζιού του.
Ώσπου έφτασε και η ώρα για το επιδόρπιο, το οποίο ήταν
κάστανα τηγανισμένα, που τα σερβίριζε με τα φλούδια τους, πασπαλισμένα με
αλατοπίπερο, μέσα στο λάδι που τα είχε τηγανίσει. Δεν πρόλαβε να ακουμπήσει το
πιάτο στο τραπέζι και ο Μίλτος άρχισε να τα κατεβάζει χωρίς να βγάζει τα
φλούδια! Προφανώς δεν γνώριζε τι έτρωγε γιατί μόλις απόσωσε, ρώτησε:
«Ωραίος αυτός ο μεζές! Τι ήταν;».
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου