Τα ραπανάκια του Γερμανού και η… χρήση τους

Κυριακή του Θωμά απόγευμα, 27 Απριλίου 1941, οι Γερμανοί μπήκαν στο Άργος, στο καταπόδι των Βρετανών που επιβιβάζονταν σε καράβια σε Ναύπλιο και Τολό. Η Κατοχή στην πόλη έληξε ανήμερα του Σταυρού (14/9/44) με την αποχώρηση και του τελευταίου Γερμανού στρατιώτη από την πόλη.

Ως δύναμη κατοχής στην περιοχή διατέθηκαν ιταλικά στρατεύματα, που κατέφτασαν μερικές μέρες μετά, ενώ μικρές γερμανικές μονάδες είχαν εγκατασταθεί σε γύρω χωριά, επιτάσσοντας κάποια νοικοκυρόσπιτα για την εγκατάσταση των αξιωματικών τους.

Στο χωριό της ιστορίας μας, το ποιο ήταν δεν ενδιαφέρει, οι Γερμανοί είχαν επιτάξει τον επάνω όροφο του σπιτιού, αφήνοντας την οικογένεια να μένει στο ισόγειο. Εκεί, μάταια ένας αξιωματικός προσπάθησε να συνεννοηθεί με τους ιδιοκτήτες, μιας και υπήρχε το εμπόδιο της γλώσσας, για το πού θα βρει ένα συγκεκριμένο είδος λαχανικού, που πολύ του άρεσε και του έλειπε. Μιας και δεν έβγαζε άκρη, έστειλε γράμμα στην Γερμανία και κάποια στιγμή κατέφθασε με την στρατιωτική αλληλογραφία της μονάδας και ένας φάκελος με σπόρους. Διάλεξε ένα κομμάτι από τον κήπο άσπαρτο, πήρε μια τσάπα, έσκαψε και αφράτεψε το χώμα, όπου έσπειρε τους σπόρους από την πατρίδα.

Όλους τούς είχε φάει η περιέργεια τι έσπειρε ο Γερμανός και περίμεναν τους σπόρους να φυτρώσουν. Όταν πέταξαν τα βλαστάρια από το χώμα και άρχισαν να φουντώνουν, κάποιος από την οικογένεια απεφάνθη δυνατά, καθώς τα κοιτούσε:

«Βρε σεις,  ραπανάκια έσπειρε!».

Ο Γερμανός, που εκείνη την ώρα βρισκόταν στο μπαλκόνι και έπινε τον καφέ του, τον άκουσε και χαρούμενος αναφώνησε, επιβεβαιώνοντας την διαπίστωση:

«Για, ράπανος!».

Ο άλλος από κάτω τον κοίταξε και του αποκρίθηκε χαμογελαστά, σαν να του απηύθυνε κάποιο αστείο:

«Ράπανος στον κώλο σου!»

Ο Γερμανός το πήρε για κομπλιμέντο και επανέλαβε:

«Για! Ράπανος στον κώλο σου!».

Ήταν ώρα να φύγει για την μονάδα του και όπως κατέβαινε τις σκάλες επαναλάμβανε, απευθυνόμενος προς τους ιδιοκτήτες του σπιτιού:

«Ράπανος στον κώλο σου, ράπανος στον κώλο σου!».

Εδώ, όμως, μπερδεύονταν τα πράγματα. Οι άνθρωποι του σπιτιού τρόμαξαν με την ιδέα πως ο Γερμανός θα επαναλάμβανε το… «αστείο» εκεί που θα πήγαινε. Και κάποιος θα του το εξηγούσε… Ανατρίχιασαν με την προοπτική των επιπτώσεων.

Οπότε, καθώς απομακρυνόταν, τον πήρε από πίσω ένα παιδί της οικογένειας, να τον προλάβει, φωνάζοντάς του, σε μια προσπάθεια να διορθώσει τα αδιόρθωτα:

«Καμαράντ! Νάιν ράπανος στον κώλο σου, νάιν ράπανος στον κώλο σου!»

Ευτυχώς, τελικά, η γλωσσική παρεξήγηση δεν είχε συνέχεια και ο Γερμανός απόλαυσε τα ραπανάκια από εκεί που του άρεσαν να τα… τρώει.

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας