Ο Αγιασμός ήταν αραιωμένος και... δεν έπιασε!

Η κυρά Σουλτάνα άργησε εκείνα τα Φώτα να πάει στην εκκλησία. Ήταν κάτι στα εντερικά της που την είχε πειράξει και καθυστέρησε επίτηδες, μην και πάθει καμιά λαχτάρα καθ’ οδόν, χρονιάρα μέρα, να γελάει ο κόσμος με το πάθημά της.

Όταν, επιτέλους, ένοιωσε εντάξει και κίνησε για τον Άγιο Παντελέημονα, στην Αχαρνών, φτάνοντας είχε μόλις σωθεί ο Αγιασμός. Πρόλαβε, στο φεύγα, και σταμάτησε μια γειτόνισσα και της πήρε λίγο. Στο σπίτι τον αραίωσε με νερό της βρύσης και αφού ράντισε το διαμέρισμα κατέβηκε να ραντίσει και το ΤΑΞΙ του γιού της, που το πάρκαρε πάντα μπροστά στην πολυκατοικία. Βρήκε το κίτρινο όχημα στο πεζοδρόμιο και έριξε επάνω του σχεδόν όλον τον αγιασμό. Κάτι λίγο απέμεινε στο βάθος της καράφας.

Τελειώνοντας, βλέπει έναν κύριο να σπεύδει προς αυτό, που αφού την ευχαρίστησε, μπήκε μέσα, έβαλε μπρος και έφυγε…

Από την απροσεξία της είχε αγιάσει το ΤΑΞΙ του γείτονα!

Πριν συνέλθει από το σοκ, έφτασε και ο γιός της με το δικό του. Τι να κάνει αυτή, χωρίς να του μαρτυρήσει το λάθος της πήγε στη βρύση, συμπλήρωσε νερό και το ράντισε. Γυρίζοντας, όμως, στο σπίτι δεν κρατήθηκε και του ομολόγησε το λάθος της.

-Δεν πειράζει, μωρέ μάνα! την παρηγόρησε ο γιος.

Δυο μέρες μετά, καθώς περνούσε το ΤΑΞΙ του γιού κάτω από μια ετοιμόρροπη οικοδομή, έπεσε μια μαρκίζα πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου και το ράγισε.

Μόνο τότε ο γιός της βαρυγκόμησε:

-Αχ, ρε μάνα. Δεν έπιασε ο αγιασμός σου, γιατί ήτανε αραιωμένος!

Λέτε;

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας