Ο φίλος μου ο Θύμιος – ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του – διακρινόταν για τρία πράγματα: Για το φιλότιμό του, για τον υψηλό δείκτη ευφυΐας του και για το… προικισμένο από την Μητέρα Φύση «εργαλείο» του.
Θυμάμαι τότε – μέσα δεκαετίας 70 - που βρισκόταν στην άπλα, απέναντι από τον οίκο ανοχής του Γκινόπουλου, στο Άργος και θέλησε να κάνει το «ψιλό» του. Αφού πότισε καλά τσουκνίδες και μολόχες, γύρισε και απευθύνθηκε προς τον Φώτη, που παρέα είχαν πάει μπουρδελότσαρκα:
-Ρε Φώτη, είναι μεγάλο αυτό;
Ήταν τέτοιο το σοκ στη θέα του υπερφυσικού, που ο Φώτης, έντρομος, ανεφώνησε:
-Φύγε ρε από δω! Μάζεψέ την μαστραπέλα μην σε μαζέψουνε!
«Πω, πω, ένα πράμα, αδερφέ μου» διηγείτο στην πλατεία αργότερα, προσπαθώντας να συνέλθει από την αναπάντεχη εμπειρία.
Τώρα, μεταξύ μας, δεν τον πολυπιστέψαμε αλλά σε κάθε ευκαιρία εφευρίσκαμε και καινούργιες πλάκες πάνω στο θέμα. Χώρια που του κολλήσαμε το παρατσούκλι «Θείος Τομ», με αφορμή μια σεξουαλική κινηματογραφική παρωδία της «Καλύβας του μπάρμπα Θωμά», που παιζόταν εκείνον τον καιρό…
Και το ένα έφερνε τ’ άλλο. Όπως, όταν ευχόμαστε μεταξύ μας και ακουγόταν το σοκαριστικό για τους μη μυημένους: «Ο Θεός να μας την μακραίνει και του Τομ να την κονταίνει!». (Είναι μερικές φορές που νοιώθω τύψεις γιατί σκέφτομαι πως ο Μεγαλοδύναμος, ακούγοντας την ευχή, την πήρε «τοις μετρητοίς»…)
Αλλά στόχος του σημερινού σημειώματος δεν είναι να μελαγχολήσουμε, το αντίθετο μάλιστα. Έτσι, θα κλείσω με περιστατικό που συνέβη στα δημοτικά ουρητήρια του Άργους, που λειτουργούσαν πίσω από τον παλιό σταθμό των ΚΤΕΛ.
Κάποιος πληροφόρησε τον Θύμιο ότι καθημερινά ένας σωματώδης Αφρικανός – σπάνια εικόνα τότε – μπαίνοντας στα ουρητήρια, επεδείκνυε με καμάρι το «εργαλείο» του, ειρωνευόμενος τους παριστάμενους ότι ήσαν… μικροτσούτσουνοι! Το αργείτικο φιλότιμο του φίλου μου εθίγη, στην είδηση του επαναλαμβανόμενου προσβλητικού για την πόλη συμβάντος, και έτσι πήρε την απόφαση να τιμωρήσει την οίηση του προκλητικού αλλοδαπού.
Την «έστησε», λοιπόν, στα σουβλάκια του Σταύρου και όταν τον είδε να μπαίνει στα ουρητήρια, τον ακολούθησε. Έτσι, μόλις ο Αφρικανός αποπειράθηκε να ξανακάνει επίδειξη, ο Θύμιος παρενέβη και εμφανίζοντας σε κοινή θέα το «βαρύ πυροβολικό» του, ανεφώνησε ειρωνικά:
-Ρρρρρουρού!
Αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού ορκίζονται ακόμη και σήμερα πως ο μαύρος από την τρομάρα του… άσπρισε και βρίζοντας σε γλώσσα ακατάληπτη, μάζεψε το πουλί του κακήν κακώς και έσπευσε να χαθεί στα στενά της αγοράς! Τον ακολουθούσε στην φυγή του το δυνατό, σαρδόνιο γέλιο του Θύμιου.
Τι έλεγε, φεύγοντας, κανείς δεν έμαθε. Στο Άργος, όμως, δεν ξαναφάνηκε.
Ο «Θείος Τομ», σαν σύγχρονη… Τελέσιλλα, είχε σώσει την τιμή της πόλης!
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου