Σωφέρ στα Μέθενα & τα θαύματα του Αγίου Νικολάου…

Καφενείο Δικαστηρίων Ναυπλίου. Για άλλη δουλειά ήμουνα εκεί και να που μου προέκυψε ιστορία, γαργαλιστική εξόχως.

Καθώς μπήκα, διέκρινα σε μια γωνία τον φίλο μου από τα παλιά, τον Κώστα του δάσκαλου, που με κάλεσε να κεράσει καφέ. Μαζί του ένας κύριος, γύρω στα εβδομήντα.

-Συνταξιούχος σωφέρ στα ΚΤΕΛ Αργολίδος, μου συστήθηκε.

-Ε, τότε θα έχεις να μου πεις ιστορίες…

-Ευκαιρία μόνο  να βρούμε και να κάτσω να θυμηθώ μερικές…

-Καμιά… γαργαλιστική, έτσι για να πάρω μια πρώτη γεύση;

-Κοίτα, τα δρομολόγια ρουτίνας δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο. Ανεξάρτητα του τι μπορούσε να σου τύχει… Εκείνα, όμως, που άξιζαν και είχαν και τα… «τυχερά» τους, ήταν τα… «εξωτικά»!

-Για κάνε το λιανά…

-Να, για παράδειγμα, τα δρομολόγια στα Μέθενα με διανυκτέρευση…

-Όπου;

-Όπου πήγαιναν κάτι μερακλούδες κυρίες, που δεν μπορούσαν να πιάσουν παιδιά, να κάνουν τα μπάνια τους στον Άγιο Νικόλαο, τον θαυματουργό, να τους δώσει καρπόν κοιλίας…

-Και;

-Δεν άφηναν… γάτο σερνικό! Άμα σε πιάναν στα χέρια τους σε ξεζουμίζανε. Και γυρίζανε γκαστρωμένες και καμάρωναν στο σύζυγο, τον… άσφαιρο: «Είδες, ο Άγιος το έκανε το θαύμα του!»…

Εκεί, λοιπόν, με είχε σπιτώσει μια παντρεμένη για τρεις μέρες. Μέσα, εσώκλειστο. Μου ρούφηξε το μεδούλι! Κόντεψα να πάθω αιμόπτυση…

-Λύσσα ντε…

-Ρε, πήδηξα από το παράθυρο για να γλιτώσω! Από τότε άκουγα Μέθενα και έτρεχα ν’ αλλάξω  δρομολόγιο: Αλέα, Σκοτεινή, Φρουσιούνα! Μακριά από λουτρά και από στέρφες παντρεμένες!!!

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας