Δέκα χρόνια και… (Απρίλης 1975 – Αύγουστος 1985) μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης και από τότε τακτικός επισκέπτης και… προσκυνητής στα άγια χώματα της Αριστοτέλους και της Τούμπας, δεν αξιώθηκα ποτέ έστω και να δοκιμάσω το σαλέπι!
Κανείς δεν με εμπόδισε, η δική μου
ατολμία και η αναποφασιστικότητα να δοκιμάσω κάτι άγνωστο στην γευστική μου
κουλτούρα έφταιγε. Ίσως και γιατί δεν έτυχε στις τακτικές μου περιδιαβάσεις στις
αγορές της πόλης να το αποζητήσει ή όποια παρέα μου…
Ώσπου το βρήκα σε φακελάκια, στο
ράφι κοντινού μου super market,
τις προάλλες, και το πήρα, να μου φύγει η περιέργεια.
Οι
κόνδυλοι αποξηραίνονται, αλέθονται και από τη σκόνη τους γίνεται το θαυμάσιο
αυτό αφέψημα, που «ευφραίνει και το στόμα και την ψυχή», όπως έλεγαν οι παλιοί.
Και γνώριζαν με την απλοϊκή τους σοφία ότι και στο σώμα προσφέρει θαυμαστά
οφέλη.
Περιέχει αραβίνη, τραγακανθίνη, πολύ άμυλο και πολύτιμα μεταλλικά άλατα: φώσφορο και ασβέστιο. Περιέχει, επίσης, μια κολλώδη ουσία, την βασσαρίνη, που όταν βράσει με νερό, δίνει αυτό το άριστο μαλακτικό κατά του βήχα και όλων των παθήσεων του θώρακα, αλλά και του στομάχου και των εντέρων. Και αποτελεί όπλο στην έξαρση των εποχικών ιώσεων…
Πριν από λίγο το δοκίμασα. Δεν ξετρελάθηκα, να πω, όμως
αισθάνομαι πως μου έκανε καλό σε μια φλόγωση που είχα στο στομάχι μετά από την
μεσημεριανή κατανάλωση «Τσίλι κον κάρνε» (δικής μου εμπνεύσεως) με μπόλικες
καυτερές πιπεριές…
Όσο για το κατά πόσο λειτουργεί ως… «σερνικοβότανο» δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ούτε πρακτικά ούτε ηλικιακά… Τα σερνικά τα έκανα πολύ πριν το δοκιμάσω. Δεν μου χρειάστηκε και δεν το αναζήτησα, επομένως...
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Τα στοιχεία για το σαλέπι τα βρήκα ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου