Καθισμένοι, κάποιο βράδυ, χρόνια πριν, σε γνωστό καφέ του Άργους, η κουβέντα είχε ως θέμα κάποιους παλιούς Αργείους. Στην δε αναφορά μου σε έναν εξ αυτών, μακαρίτη από χρόνια τώρα, ο συνομιλητής μου, τραπεζικός, σχολίασε:
-Μάγκας αλλά είχε κάτσει και στην… τέφρα.
Αυτονόητο ήταν να εκδηλώσω την απορία μου για τον χαρακτηρισμό, οπότε ο φίλος μού ανέπτυξε το ιστορικό μιας υπόθεσης, καταχωνιασμένο στην λήθη του «καθωσπρεπισμού» μιας κοινωνίας, που ναι μεν μπορεί να μετρούσε στο παρελθόν 36 «παρονομαστές*» από την μια πλευρά των οδών Βασιλέως Κωνσταντίνου και Τσώκρη (και έναν μόνον από την… απέναντι!) αλλά έστρεφε το βλέμμα της αλλού, σφυρίζοντας αδιάφορα…
Την δεκαετία του ’30 κυκλοφορούσαν έντονες φήμες για «επώνυμους» της Αργειακής κοινωνίας οι οποίοι διεκρίνοντο για… «θηλυπρεπή» συμπεριφορά. Ήταν το 1937, δεύτερη χρονιά της δικτατορίας Μεταξά και Αστυνόμος στο Άργος ήταν κάποιος ονόματι Λαλιώτης, από Μυτιλήνη έλκων την καταγωγή, αν δεν κάνω λάθος, μετρίου αναστήματος αλλά αυστηρός ως προς την τήρηση του νόμου, που γι’ αυτό είχε και το παρατσούκλι «Μπαϊρακτάρης». Ο Αστυνόμος αυτός, λοιπόν, έχοντας γίνει δέκτης πολλών και διαφόρων πληροφοριών περί «αμφισβητούμενων» συμπεριφορών διαφόρων, έδωσε εντολή στα όργανα να προσαγάγουν στο Τμήμα της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής όλους τους υπόπτου συμπεριφοράς επί του «θέματος». Έτσι και έγινε και χωρίς εξηγήσεις οι συλληφθέντες κλείσθηκαν στα κρατητήρια.
Η εντολή του πανούργου Αστυνόμου, μπορεί να σοκάρει αλλά ήταν ευφυής αφού στόχος ήταν να ξεχωρίσει τα «ερίφια από τα πρόβατα». Έτσι, κάποια στιγμή, όταν τα στομάχια των κρατουμένων άρχισαν να γουργουρίζουν από την πείνα, σερβιρίσθηκε το γεύμα, αποτελούμενο από παραδοσιακή φασολάδα εξόχως… αεριούχο καθότι υπήρξε πρόβλεψη να μην ξενερισθεί κατά την παρασκευή της.
Στη συνέχεια υπήρξε επαγρύπνηση των «οργάνων» ώστε να ενεργήσουν με την έναρξη των πρώτων… εξαερισμών. Έτσι, με το πλήρωμα του χρόνου, οι κρατούμενοι μετεφέροντο σε άλλη αίθουσα, όπου υπήρχε πάγκος στρωμένος με στάχτη και τους εζητείτο να… εξαερισθούν επάνω του! Αν το αποτέλεσμα του εξαερισμού είχε βάθος και ήταν εντοπισμένο τότε ο ύποπτος εθεωρείτο… αθώος! Αν όμως το αποτέλεσμα ήταν αναχλό με… διασπορά, τότε εθεωρείτο ικανή απόδειξη ότι ο εν λόγω τύγχανε… «παρονομαστής» και κατεχωρείτο εις τας δέλτους!
Αυτά τα… «ωραία» εν Άργει προπολεμικώς και το γεγονός προκάλεσε αφ’ ενός κοινωνική αναστάτωση σε αρκετά «καλά σπίτια», αφ’ ετέρου άφησε στην αργκό της αργείτικης πιάτσας τον όρο: «εκάθησε εις την τέφραν»…
Τα μετά την τέφραν…
Την ιστορία την είχα καταγράψει και στο παρελθόν, σε φύλλο του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, της δεκαετίας του ‘90. Συζητώντας το γεγονός με μακαρίτη πλέον Αργείο, μου ανέφερε ότι η πρωτοβουλία του Αστυνόμου θεωρήθηκε εχθρική προς την ισχυρή οικογένεια των Μπομπαίων, ως θίγουσα κάποιους πολιτικούς φίλους. Έτσι, μια ημέρα, περιθωριακός τύπος της πόλης, προφανώς ενεργών κατ’ εντολήν,, δι’ ασήμαντον αφορμήν, χαστούκισε τον «Μπαϊρακτάρη» στο πεζοδρόμιο της Βασιλέως Κωνσταντίνου, εκεί που είναι τώρα το εμπορικό του Μητσόπουλου…
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
*«παρονομαστής» κατά την «καθωσπρέπει» ορολογία της αργειακής «καλής
κοινωνίας» απεκαλείτο ο κίναιδος. Όπως και… «αμφισβητούμενος»… Οι χυδαίες εκφράσεις απεφεύγοντο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου