Είναι μια πάγια κατάσταση όταν κάποιος πάει μετανάστης σε κάποιον ξένο τόπο και το όνομά του προφέρεται δύσκολα από τους ντόπιους να το αλλάζει. Έτσι, όταν πρόκειται για Έλληνες που πάνε σε αγγλόφωνες χώρες, ο Δημήτρης γίνεται Τζιμ, ο Κώστας γίνεται Γκας και ο Ηλίας γίνεται Λούης….
Στη χώρα μας, το απόλυτο αλαλούμ γίνεται με μουσουλμάνους με δυσκολοπρόφερτα ονόματα και με Αλβανούς.
Όπως ο καλός φίλος μου Ερμπλίντ από το Μπούρελι της Βόρειας Αλβανίας, που είναι γνωστός σε όλους ως… Χρήστος.
Η ιστορία της μετανάστευσης, νόμιμης ή λαθραίας, κλείνει πολλές ανθρώπινες τραγωδίες ένθεν και ένθεν αλλά, όπως όλες οι ανθρώπινες ιστορίες, έχει και τις εύθυμες στιγμές…
Ο Φατμίρ από την Βόρεια Αλβανία, ζει στην Ελλάδα εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια. Στην Κρήτη τον φωνάζανε Ηλία, στην Θεσσαλία Δημήτρη και στην Αργολίδα… δεν το γράφω για να μην τον μπλέξω… Άλλωστε είναι πλέον νόμιμος, με επίσημα χαρτιά, εργάζεται νόμιμα και φιλότιμα και η ιστορία είναι προ εικοσαετίας…
Ο Φατμίρ, λοιπόν, σε μια τελευταία επίσκεψή του στην Αλβανία έπεσε με τους φίλους του πάνω σε αστυνομικό έλεγχο. Ο επικεφαλής αστυνομικός, όμως, που ήταν και πολύ τυπικός, στα όρια του αυστηρού, και τους καθυστερούσε, του φάνηκε γνωστός. Τον θυμήθηκε. Και του μίλησε ελληνικά:
-Ρε, δεν θυμάσαι που κλέβαμε τα κοτόπουλα στο Κουρτάκι; Τώρα έγινες αστυνομικός;
Ως δια μαγείας ο έλεγχος τελείωσε στη στιγμή και οι ελεγχόμενοι συνέχισαν το δρόμο τους…
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου