Το τηλέφωνο χτύπησε στο γραφείο γνωστού δικηγόρου του Άργους, κόβοντας στη μέση την προετοιμασία της δικηγορικής ομάδας εν όψει σοβαρού δικαστηρίου την επομένη. Στην άλλη μεριά της γραμμής ήταν παλιός φίλος, που μόλις είχε βγει από το νοσοκομείο μετά από σοβαρό σπάσιμο στο δεξί του πόδι, όπου του είχαν τοποθετήσει νάρθηκα από γύψο.
Καθώς στο γραφείο οι δικηγόροι είχαν ανοίξει τα νομικά κιτάπια και έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες για την παρουσία τους την επομένη στο Τριμελές, στο Ναύπλιο, το τηλέφωνο το σήκωσε η γραμματέας, που ενημέρωσε τον φίλο για τον κακό χαμό που γινόταν εκεί.
«Είναι σοβαρό το θέμα μου αλλά πρέπει να του τα πω από κοντά. Πέσ’ του όταν θα τελειώσει να περάσει από το σπίτι μου» της απάντησε αυτός.
Την επομένη, αφού η έκβαση της δίκης έληξε αισίως – ως συνήθως – για τον παλιό και έμπειρο νομικό, κίνησε να πάει να βρει τον φίλο του, να μάθει τι τον απασχολούσε. Ο οποίος μένει σε μια αγροικία έξω από το Άργος. Όπως αντιλαμβάνεσθε, επειδή δεν κάνω ρεπορτάζ, απλώς περιγράφω ένα συμβάν, αποφεύγω να δώσω περισσότερα στοιχεία για τους πρωταγωνιστές.
Ήταν απομεσήμερο προχωρημένο όταν του χτύπησε την πόρτα. Δεν πήρε απάντηση. Ξαναχτύπησε. Τίποτα. Την τρίτη φορά τού φώναξε:
«Πού είσαι… κουτσούλιακα και ήρθα τόσο δρόμο;».
Από μέσα, επιτέλους, ακούστηκε ο θόρυβος από πατερίτσες, που τον συνόδευε η απάντηση:
«Έρχομαι… τρελούλιακα!».
Του άνοιξε και του έδωσε καρέκλα να καθίσει, κάνοντάς του, ταυτόχρονα την ερώτηση:
«Επειδή έσπασα το ίδιο πόδι που είχα σπάσει και αποζημιωθεί την προηγούμενη φορά, δεν δικαιούμαι ασφαλιστικής κάλυψης;».
Τι είχε συμβεί; Καθώς βρισκόταν στο νοσοκομείο, με το πόδι στο γύψο, έχοντας, παράλληλα, υποβάλει αίτημα αποζημίωσης στην ιδιωτική Ασφαλιστική, χτύπησε το τηλέφωνο:
«Ο κύριος τάδε, που σπάσατε το πόδι σας και υποβάλατε τα χαρτιά για αποζημίωση;» ακούστηκε μια σοβαρή φωνή από την άλλη μεριά.
«Μάλιστα, εγώ είμαι».
«Σας τηλεφωνώ από το τμήμα αποζημιώσεων. Εδώ βλέπω πως είχατε ξανά κάποιο κάταγμα στο πρόσφατο παρελθόν, που σας αποζημιώσαμε».
«Ναι, σωστά κι ευχαριστώ!».
«Μπορείτε να μου πείτε αν το πόδι που σπάσατε είναι το ίδιο με την προηγούμενη φορά;».
«Ναι, το ίδιο είναι. Γιατί;» τον ρώτησε ανήσυχος ο παθών.
«Γιατί αν είναι το ίδιο δεν δικαιούστε αποζημίωσης!».
Και τού το έκλεισε στα μούτρα χωρίς δεύτερη.
Φυσικά ο δικηγόρος φίλος του, υποψιαζόμενος το τι είχε γίνει, τον διαβεβαίωσε ότι δικαιούτο αποζημίωσης, όπως και έγινε. Το έψαξε, όμως το πράγμα και οι υποψίες του επιβεβαιώθηκαν σύντομα. Το τηλεφώνημα το είχε κάνει κοινός φίλος, γνωστός για τις πλάκες του…
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου