Και σύκο και κοκκάρι και μακριά απ’ το μουλάρι, καμάρι!

Τα Βέρβαινα είναι παραδοσιακός οικισμός του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 375 κατοίκους. Είναι χτισμένα στις βόρειες πλαγιές του Πάρνωνα σε υψόμετρο 1.160 μέτρων, αποτελώντας τον ορεινότερο οικισμό του. 

Απέχουν 35 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και 45 χιλιόμετρα από το Άστρος. Πολλοί από τους κατοίκους του έχουν διασπαρθεί στο Άστρος, στα Κάτω Βέρβαινα (Τσερένι), στο Ξηροπήγαδο, στο Κιβέρι Αργολίδας αλλά - σε μικρότερο βαθμό - και στους γύρω οικισμούς. Για τις ανάγκες εκπαίδευσης των παιδιών που διαμένουν στην περιοχή του Άστρους δημιουργήθηκε το λεγόμενο Βερβαινιώτικο σχολείο.

Ο Πλάτανος είναι παραδοσιακός οικισμός, κτισμένος στις πλαγιές του Πάρνωνα, που υπάγεται κι αυτός στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2021 ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 156 κατοίκους. Απέχει 22 χλμ. νοτιοδυτικά από το Παράλιο Άστρος. Οι κάτοικοι διέμεναν κατά τους χειμερινούς μήνες στο Άστρος και στην Κάτω Μελιγού. Για τις ανάγκες εκπαίδευσης των παιδιών του Πλατάνου (όπου παλαιότερα λειτουργούσε διθέσιο σχολείο), που κατέβαιναν σε Άστρος και Κάτω Μελιγού παρεχωρείτο μια αίθουσα στο Βερβαινιώτικο σχολείο από τις αρχές του Δεκέμβρη μέχρι τις διακοπές του Πάσχα.

Η συνύπαρξη των παιδιών από τα δυο χωριά, με διαφορετικές νοοτροπίες, είχε σαν φυσικό αποτέλεσμα να υπάρχουν και κόντρες.

Από την πλευρά τους τα Βερβαινιωτάκια κοροϊδεύαν τα Πλατανιτάκια, παριστάνοντας Πλατανίτη εμπορευόμενο που πούλαγε σύκα και κοκκάρια* φορτωμένα στο μουλάρι. Μιμούμενα την τραβηχτή - κελαϊδιστή Πλατανίτικη προφορά τούς φώναζαν:

«Καμάριιιι και σύκο και κοκκάρι. Και μακριά από το μουλάρι γιατί τσινάει το μουλάρι, καμάριιι!».

Και τα Πλατανιτάκια απαντούσαν, μιμούμενα την βαριά Βερβαινιώτικη προφορά, παριστάνοντας δήθεν και καλά τους Βερβαινιώτες που πρώτη φορά κατέβηκαν στον κάμπο να κοιτούν εντυπωσιασμένοι την ψηλή καμινάδα του παραδιπλανού ελαιοτριβείου:

«Πω, πω, πω ένα τζάκι!».

«Ρε πώς να το χτιούνανε;».

«Χάμω το χτιούνανε, ορθό το στιούνανε!».

Ακόμα σατίριζαν την πρώτη φορά που είδε Βερβαινιώτης την θάλασσα στο παράλιο Άστρος, πως είπε:

«Πω, πω, πω μια μεγάλη λούμπα. Πόσα ασκιά νερό να χωράει;». 

Ήταν χρόνια αγνά, που οι κόντρες, συνήθως, άρχιζαν και τελείωναν με πειράγματα. Ήταν και ο δάσκαλος με την λούρα που διαφύλασσε την τάξη. Τώρα, δυστυχώς, το πράγμα έχει ξεφύγει και δεν συμμαζεύεται…

* Τα κοκκάρια είναι µικροί βολβοί διαµέτρου συνήθως 0,8-2,5 εκατοστών, που βγαίνουν από τον σπόρο των κρεμμυδιών. Χρησιµοποιούνται για την παραγωγή βολβών (ξερό κρεμμύδι) ή πράσινων νωπών κρεμµυδιών.

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας