Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2024

Πήρε και ρέστα απ’ το κορίτσι!

Η κοινωνία χωρίζεται σε δύο ομάδες και δεν έχω βρει ως τώρα τρίτη, όσο κι αν την έψαχνα. Στους πονηρούς και στα κορόιδα. Για όσους περίεργους θα ήθελαν να αυτοπροσδιορισθώ, δηλώνω ευθαρσώς πως ανήκω στην δεύτερη κατηγορία… Αλλά η ιστορία μας δεν αφορά εμένα.

Ο Μήτσος, χρόνια έμπορος εσπεριδοειδών, ανήκει στους πρώτους. Ο άλλος Μήτσος, το κορόιδο, μεγαλοπαραγωγός ναβαλίνας από την Δυτική Πελοπόννησο, πριν από αρκετά χρόνια έκλεισε συμφωνία με τον πρώτο για να τού πάρει την παραγωγή. Είχε στείλει ήδη στην Αργολίδα τέσσερα συρόμενα αλλά ο Μήτσος, ο πονηρός, δεν έλεγε να ανταποκριθεί οικονομικώς. Έτσι, όταν φόρτωσε και το πέμπτο συρόμενο ανέβηκε κι αυτός επάνω μπας και ερχόμενος πιέσει την κατάσταση και δει λιγάκι φως.

Παραλήπτης για λογαριασμό του πονηρού ήταν κάποιος Θανάσης, που ανήσυχος με την εξέλιξη, μια που η πληρωμή δεν ήταν από τα δυνατά σημεία του αφεντικού, σε κάποια στάση, κατά την επιστροφή, τον πήρε τηλέφωνο:

«Αφεντικό μπλέξαμε, έρχεται μαζί μας και ο παραγωγός, αγριεμένος, για να πληρωθεί!».

Ψύχραιμος ο απάτης τον καθοδήγησε:

«Όπως θα ερχόσαστε από τον δρόμο της Πυργέλλας, σταμάτησε στα κορίτσια στον Ξεριά και κέρασέ τον μια επίσκεψη!».

Φτάσανε, έδεσε σε μια άπλα το φορτηγό απέναντι από τα σπίτια, μπήκε μέσα ο Θανάσης, εξήγησε στην κοπέλα πως έχει έναν καλό πελάτη, που πρέπει να τον περιποιηθεί και της ακούμπησε πενήντα ευρώ για την υπηρεσία. Ακολούθησε ο Μήτσος, το κορόιδο, έβγαλε τα μάτια του και επέστρεψε χαλαρωμένος και ευχαριστημένος για να συνεχίσουν την πορεία.

Ο Θανάσης, ποντάροντας στην ευχαρίστησή του, έκανε πως έδειξε ενδιαφέρον:

«Πέρασες καλά με το κορίτσι;».

«Ου, ου, ου, μόνο καλά; Περιποίηση σπέσιαλ και όχι μόνο αυτό, φεύγοντας μου έδωσε και λεφτά, ένα εικοσάευρω!».

Η κοπέλα, ευσυνείδητη επαγγελματίας, με το που τελείωσαν τού έδωσε τα ρέστα από τα πενήντα ευρώ! Άντε μετά να έχει τα μούτρα το κορόιδο να παρεξηγηθεί με τον έμπορο…

Αυτή η δουλειά επαναλήφθηκε όσο χρειάστηκε, μέχρι να τού πάρει ο πονηρός τους τριακόσιους τόνους ναβαλίνα. Κάθε φορά που το κορόιδο ερχότανε, έπεφτε το σχετικό… κέρασμα. Και φυσικά, τις επόμενες φορές, χωρίς περιττές σπατάλες. Πλήρωνε το ακριβές αντίτιμο των υπηρεσιών ο Θανάσης για λογαριασμό του έμπορα. Το γεγονός, μάλιστα, συζητείτο επί χρόνια στην πιάτσα, μια που δεν είχε ξανακουστεί ο Μήτσος, ο πονηρός, να πληρώνει…

Το κορόιδο, φυσικά, τους τριακόσιους τόνους τους έκλαψε. Χάθηκε κι από πελάτης στα σπίτια του Ξεριά…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου