Να γαμπρός, να μάλαμα!

 

Ο Γιώργης, ως χαρακτήρας, είχε έναν τρόπο να γίνεται, από την πρώτη επικοινωνία με τους ανθρώπους, αγαπητός. Είχε καλούς τρόπους, μιλούσε γλυκά, κέρδιζε, γενικά, τον ακροατή του, δεν είχε έπαρση ούτε γινόταν φορτικός στον άλλο. 

Είχε, όμως, ένα «κουσούρι», που δεν μπορούσε να το ελέγξει και εκεί τα χάλαγε όλα και έφερνε τα πάνω κάτω. Του άρεσε πολύ το γυναικείο φύλο, σε τέτοιο βαθμό, που στο τέλος τα μπέρδευε και δεν ήξερε πού να σταματήσει και σε ποια να κατασταλάξει. Και δεν καταστάλαζε…

Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αμετροέπειάς του, κάποτε, που είχε ερωτευτεί μια Ρουμάνα, κίνησε για τη Ρουμανία με σκοπό να γνωρίσει τους γονείς της και να τη ζητήσει σε γάμο. Εκεί τον φιλοξένησαν ένα διάστημα, για να γνωρίσουν τον γαμπρό καλύτερα και στη διάρκεια της διαμονής του στους… συμπεθέρους, γκάστρωσε μια πρώτη ξαδέρφη της «νύφης»!

Έτσι ήτανε η φύση του, την μια την γουστάριζε αλλά ήθελε και την άλλη, χωρίς να σκέφτεται και να λογαριάζει τις όποιες επιπτώσεις. Και καλά όσο ήτανε ελεύθερος. Όμως κι αυτός, κάποια στιγμή, πήρε την απόφαση να βάλει το στεφάνι και να σταλιάσει κάπου, όταν γνώρισε τη Λένα. Της έκανε και δύο παιδιά, καθότι καρπερός. Όμως, το κουσούρι δεν κοβότανε, οπότε κάποια στιγμή η Λένα τον σιχτίρισε, αυτός όμως δεν στενοχωρήθηκε διόλου, βρήκε άλλη, τη Σοφία – αυτό έλειπε να μη βρει – και την παντρεύτηκε, μια που είχε συνηθίσει τον θεσμό του γάμου. Της έφτιαξε κι αυτής ένα παιδί και η ζωή προχώραγε…

Ως πατέρας, δεν μπορώ να πω, νοιαζότανε για τα παιδιά του από τον πρώτο γάμο και παρότι είχε φτιάξει καινούργια οικογένεια, φρόντισε να τα έχει μαζί του. Η μάνα τους τα έπαιρνε μαζί της στις διακοπές.

Μια μέρα, ήταν περί τα τέλη του καλοκαιριού, χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι της τέως:

«Έλα Λενάκι, ο Γιώργος είμαι. Είναι να μου φέρεις σε λίγες μέρες τα παιδιά. Μήπως θα μπορούσες να τα κρατήσεις ακόμα καμιά δεκαριά μέρες;»

«Το συζητάς; Με μεγάλη μου ευχαρίστηση. Γιατί, όμως, συνέβη κάτι;».

«Μου προέκυψε κάτι έκτακτο και πρέπει να ταξιδέψω».

«Και σκοπεύεις να λείψεις πολύ;»

«Δεν ξέρω, πραγματικά. Είναι μια γκόμενα, Ελληνοαυστραλέζα, που δεν μου κάθεται και σκοπεύω να την ακολουθήσω στην Αυστραλία, μπας και τη ρίξω. Και μια που θα λείπω μέρες, να μην φορτώσω τα παιδιά μας στο Σοφάκι…»

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας