Άιντε ρε Μήτσο κι αν συναντηθούμε ποτέ…

Ο κύριος Δημήτρης έμενε στην Αθήνα, με τη γυναίκα του τη Νίτσα και τον γιό τους, τον Κωστάκη. Είχαν και ένα εξοχικό στην Αίγινα, που το επισκέπτονταν συχνά – πυκνά, σε κάθε ευκαιρία που θα το επέτρεπε η δουλειά του, όπως συνέβη και στην ιστορία που ακολουθεί.

Ο κύριος Δημήτρης είχε και ένα συνήθειο. Έκανε τις δουλειές του με το πάσο του, καθότι απέφευγε να πιέζεται. Έτσι, παρόλο που έφτασαν οριακά στο λιμάνι του Πειραιά και η γυναίκα με το παιδί ανέβηκαν στο πλοίο, αυτός αντί να ανεβάσει το αμάξι, προτίμησε να πάει πρώτα για… τσιγάρα. Λες και δεν θα έβρισκε τσιγάρα στην Αίγινα… Επόμενο ήταν, καθώς γυρνούσε χωρίς να βιάζεται από το περίπτερο, το βαπόρι να έχει ανεβάσει τον καταπέλτη και να απομακρύνεται από το λιμάνι.

Πρόλαβε να φωνάξει στη Νίτσα: «Λεφτά έχεις;», αυτή του απάντησε θετικά, έτσι ήσυχος πήγε να παραγγείλει καφέ, μια που είχε χρόνο μέχρι το επόμενο δρομολόγιο.

Η κυρία Νίτσα λεφτά είχε, όμως κλειδί δεν είχε για να μπει στο σπίτι τους στην Αίγινα. Τους βρήκε ένας γείτονας να ξεροσταλιάζουν, καθισμένοι σε μια σκιά απ’ έξω, περιμένοντας πότε θα φτάσει ο πάτερ φαμίλιας και όταν του είπαν τι είχε συμβεί, τους ενημέρωσε πως το επόμενο δρομολόγιο «έπιανε» στη Σουβάλα, στα Βόρεια. Έτσι, για να μην κάθονται και περιμένουν, η κυρία Νίτσα αποφάσισε να πάρουν το λεωφορείο για τη Σουβάλα, για να τον συναντήσουν εκεί.

Φτάνοντας στο λιμάνι της Σουβάλας είδαν στο βάθος το επόμενο καράβι που ερχόταν από τον Πειραιά αλλά συνειδητοποίησαν πως κατευθυνόταν κι αυτό προς την πόλη της Αίγινας. Κίνησαν, λοιπόν, να πάρουν ξανά το λεωφορείο για να επιστρέψουν.

Ο κύριος Δημήτρης έφτασε με το καλό στην Αίγινα και κατευθύνθηκε με το αμάξι προς το σπίτι του, όπου ο γείτονας του ομολόγησε, πως από λάθος πληροφόρηση που τους έδωσε, γυναίκα και παιδί είχαν πάει να τον περιμένουν στην Σουβάλα… Θεώρησε σωστό, λοιπόν, να πάει να τους βρει και να τους φέρει πίσω.

Καθώς, όμως, εκείνος πήγαινε, οι άλλοι επέστρεφαν… Σε κάποιο σημείο της διαδρομής η κυρία Νίτσα έπιασε με το μάτι της τον σύζυγο να περνά δίπλα τους, ερχόμενος από την αντίθετη κατεύθυνση και συνειδητοποιώντας το μπέρδεμα που είχε συμβεί, μονολόγησε:

«Άιντε ρε Μήτσο και αν εμείς συναντηθούμε τελικά, εμένα να με χέσεις!».

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας