Να γιατί δεν θα πάρω και ‘φέτος Πρωτοχρονιάτικο Λαχείο

Τις προάλλες, καθώς έφευγα από ένα περίπτερο που ψώνιζα, έπεσα επάνω σε μια κυρία που μου πρότεινε να πάρω το Πρωτοχρονιάτικο Κρατικό Λαχείο. Αρνήθηκα ευγενικά.

Οι λόγοι της άρνησής μου ήταν δύο. Ο ένας ξεκινά από την φιλοσοφία που ακολουθώ και έχει να κάνει με την παγιωμένη άποψή μου να μην επαφίεμαι στην τύχη για να διεκδικήσω το καλύτερο στη ζωή μου. Που άλλωστε, για μένα δεν είναι το χρήμα. Χώρια, που αν διεκδικώ από την τύχη να καλυτερεύσει τη ζωή μου, πώς να της αρνηθώ και τα στραβά που θα μου… επιφυλάσσει;

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την τελευταία φορά, πριν αρκετά χρόνια, που για να ευχαριστήσω φίλο λαχειοπώλη αγόρασα μια τετράδα του Λαϊκού Λαχείου και… κέρδισα!

Κέρδισα, που να μην μου λάχαινε, όπως κατέληξε η υπόθεση στην πορεία. Δεν ήταν κάποιο τεράστιο ποσόν, μιλάω για χίλια ευρώ μείον το ποσόν που έδωσα για το λαχείο και το κατιτίς που έδωσα στον λαχειοπώλη από τα κερδισμένα.

Όμως, από ‘κει ξεκίνησε μια ιστορία, που φοβούμαι πως ακόμα δεν έχει λήξει. Κοινώς, σε μια μερίδα – δεν γνωρίζω πόσο μεγάλη – της κοινωνίας μέσα στην οποία ζω υπάρχει η στερά πεποίθηση πως είμαι… εκατομμυριούχος!

Το πρώτο μήνυμα το πήρα μετά από μία εβδομάδα, καθώς έπινα τον καφέ μου παρέα με συγγενικό μου πρόσωπο. Δεν είχα προλάβει να κατεβάσω δύο γουλιές και ήρθε η ερώτηση από μέρους του:

«Και τι σκοπεύεις να κάνεις με τα εκατό χιλιάρικα;».

Τον κοίταξα σαν χαζός και απάντησα με ερώτηση:

«Ποια εκατό χιλιάρικα;».

«Αυτά που κέρδισες από το Λαϊκό!».

Πήρα βαθειά ανάσα, τον περιεργάστηκα να δω αν ήταν μεθυσμένος – δεν ήταν, σκέφτηκα μη και είχε πιεί κανένα τσιγάρο «ενισχυμένο» - αλλά ήξερα πως δεν κάπνιζε γενικώς.

«Έτσι έχει κυκλοφορήσει έξω και με ρωτάγανε και ‘μένα, επειδή ξέρουν τη συγγένεια», μου δικαιολογήθηκε σαν είδε την έκπληξή συνδυασμένη με δυσφορία στο πρόσωπό μου.

Απάντησα πως το ποσόν της φήμης ήταν αποτέλεσμα πολλαπλασιασμού του πραγματικού επί το εκατό. Έκανε πως με πίστεψε και η κουβέντα έμεινε εκεί.

Πέρασαν τα χρόνια, ήταν το περασμένο καλοκαίρι που πίναμε τσίπουρα σε μια μικρή σύναξη, στην αυλή μου, όταν, πώς το έφερε η κουβέντα, ανέφερα το παλιό περιστατικό του… πολλαπλασιασμού του χιλιάρικου. Οπότε, ένας από τους φίλους με διόρθωσε:

«Έλα, άσ’ τα αυτά. Ένα εκατομμύριο κέρδισες! Εδώ το λέει όλος ο κόσμος!».

Κόκκαλο εγώ. Και πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, ένας φίλος του γιού μου τον επιβεβαίωσε:

«Αλήθεια λέει. Κι εγώ το έχω ακούσει. Δεν μπορεί να είναι ψέματα!».

Μετά, λοιπόν, απ’ αυτή την ιστορία, που το χιλιάρικο έγινε… εκατομμύριο, όπως οι πέντε άρτοι και τα δύο ψάρια του Ευαγγελίου γίνανε φαΐ που έθρεψε χιλιάδες, άντε να τολμήσω να αγοράσω ξανά λαχείο… Φαντασθείτε να κέρδιζα πάλι ένα – δυο χιλιάρικα και μετά άντε να έπειθα τον κόσμο πως δεν είμαι ο… Έλον Μασκ…

Για την ιστορία και μακριά από ‘μένα, το Πρωτοχρονιάτικο Λαχείο, γνωστό ως  «Λαχείο Συντακτών», εκδιδόταν από την Ένωση Συντακτών και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1927. Την δεκαετία του '60 μοίραζε πολυκατοικίες και το 1967 αντικαταστάθηκε από το Κρατικό Λαχείο Κοινωνικής Αντίληψης.

Καλή Πρωτοχρονιά, με Υγεία και Χαρά!

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας