Βοηθός σερβιτόρου στ’ Ανάπλι – Οι οδηγίες

Ο Αποστόλης, ετών τριάντα και κάτι ψιλά, δεν ήταν παιδί – παιδί τρόπος του λέγειν – που θα αποτολμούσες να τον παρουσιάσεις σε κάποιο κύκλο «καθώς πρέπει» ανθρώπων, με την ελπίδα πως δεν θα σε εκθέσει. Μόνο αν είχες άγνοια κινδύνου. 

Το «παιδί», παρόλο που είχε βγάλει το εξατάξιο, χρησιμοποιούσε λεξιλόγιο λαχαναγοράς αν και από λαχανικά το μόνο που γνώριζε ήταν το περιεχόμενο της «Γκρικ σάλαντ», τομέιτος, κιούκαμπερ, όνιονς και όλιβς, που σέρβιρε στην ταβέρνα, λίγο πιο πάνω απ’ την πλατεία Συντάγματος, στ’ Ανάπλι. Την έμαθε απέξω, να τη λέει «νεράκι», μαζί με τις «στάφεντ τομέιτος» και το «μουζάκα», προς ενημέρωση της ευγενούς αλλοδαπής πελατείας του καταστήματος, «Τραντίσιοναλ τάβερν», όπου και έβγαζε τον επιούσιο τις τουριστικές σεζόν, τέλη δεκαετίας του 80.

Μπορεί να ήτανε και να έδειχνε αγροίκος, όμως του έκοβε και τα αποστήθιζε τα μαθήματα που του έδινε το αφεντικό του ως προς την αντιμετώπιση της πελατείας.

-Ο κάθε λαός έχει και διαφορετική νοοτροπία, που θα πρέπει να την γνωρίζεις από πριν για να μην εκτεθείς. Γκέκε;

-Μάλιστα!

-Ο Εγγλέζος είναι λιγούρης, ο Γάλλος καρμίρης, δεν περιμένεις και πολλά απ’ αυτούς. Από την άλλη, ο Αμερικάνος είναι λαρτζ, αφήνει και τιπς. Αυτός θέλει και το κέρασμα και τον τεμενά του. Προσοχή, όμως, στον Γερμανό!

-Κάνε το λιανά για να αντιληφθώ.

-Ο Γερμανός θέλει τη μερίδα του σωστή, να είσαι μαζί του τυπικός, χωρίς οικειότητες και χωρίς κεράσματα. Γιατί σου λέει, με το δικό του το μυαλό: «Εγώ παρήγγειλα αυτά που παρήγγειλα. Τα αποδέλοιπα γιατί μου τα κουβάλησε στο τραπέζι ο Έλληνας; Με γνώριζε και από πριν ή με έριξε στην παραγγελιά;» Αυτά τα περί φιλοξενίας και φιλοτίμου δεν τα καταλαβαίνουν και άμα ο Γερμανός δεν καταλαβαίνει κάτι… αγριεύει! Άσ’ τα κεράσματα, λοιπόν, και κράτα αποστάσεις!

-Το ‘πιασα!

-Και εκείνος που είναι, μαζί με τον Αμερικάνο, ο καλύτερος πελάτης, είναι ο Ιταλός. Ο οποίος, όμως, έχει ιδιαίτερη προτίμηση στο ψαρικό, το θέλει να έχει βγει από τη θάλασσα μια ώρα πριν και το αντιλαμβάνεται αν αυτό δεν έχει συμβεί. Και να θυμάσαι, πάντα, το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» σε συνδυασμό με το «μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια»!

-Ενημέρωση πλήρης!

-Όχι, πλήρης θα είναι όταν θα μάθεις και τα περί των γυναικών… Διότι, όπως στο τραπέζι, έτσι και στο κρεβάτι, κάθε λαός έχει τις ιδιαιτερότητές του. Άρθρον πρώτον, από Ιταλίδα δεν τρως, πάει και τελείωσε! Του Ιταλού πιο εύκολα του τρως το σπίτι παρά τη γυναίκα! Άρθρον δεύτερον, να προτιμάς Ισπανίδες ή Γαλλίδες, καθότι Μεσογειακοί τύποι και κουμπώνουμε καλύτερα.

-Οι Σκανδιναυές;

-Ξέχνα τες αυτές. Είδος εν ανεπαρκεία. Μας τις τρώνε οι Ροδίτες. Παίρνουνε τσάρτερ και τσουπ στη διαδρομή Ρόδος – Κως και τούμπαλιν. Μένουν οι Γερμανίδες. Καλό σώμα, χωρίς κυτταρίτιδα και ευρείες περιφέρειες αλλά σου βγάζουν και κάτι από… Ράιχ. 

Τέλος πάντων, αυτά σε γενικές γραμμές, να τα έχεις υπόψη σου, σαν μια βάση να πούμε, και τα υπόλοιπα, έχεις το μυαλό να τα διαχειριστείς.

Αυτά, το λοιπόν, από την βασική εκπαίδευση του Αποστόλη ως προς το επάγγελμα του βοηθού σερβιτόρου.

Όρεξη να ‘χουμε και χρόνο και στην πορεία θα δούμε πώς και κατά πόσον εφάρμοσε ο φίλος μας τις οδηγίες του αφεντικού…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Υ.Γ. Εκείνο τον καιρό υπήρχε ακόμη το Παραπέτασμα και δεν είχαμε κόσμο από το Ανατολικό μπλοκ.