Το προσκύνημα της θειάς Λένης στη Μεγαλόχαρη της Τήνου

Το ταξίδι για προσκύνημα στη Μεγαλόχαρη της Τήνου, το είχε όνειρο η θειά Λένη από την Καρυά του Άργους. Όνειρο ανεκπλήρωτο, όμως, καθότι για να πραγματοποιηθεί θα έπρεπε να ξεπερασθεί το… αξεπέραστο. Η θάλασσα. Παρά τη θερμή πίστη και τη θέληση της θειάς Λένης να πάει να προσκυνήσει, η θάλασσα ήταν το εμπόδιο. Την έπιανε με το παραμικρό και έτσι έφτασε στα εξήντα χωρίς να το πάρει απόφαση να ταξιδέψει.

Εκείνες τις μέρες διοργανωνόταν μια ακόμα εκδρομή για την Τήνο από Γραφείο Ταξιδιών του Σταματέλου και οι φιλενάδες της τής φορτώθηκαν πως έπρεπε, επιτέλους, να πάρει τη μεγάλη απόφαση. -Μα δεν μπορώ, μόλις δω καράβι μου γυρίζουν τα άντερα!

-Μη σε νοιάζει εσένα, θα σου δώσουμε ένα υπνωτικό χάπι, θα το πάρεις λίγο πριν φτάσουμε στη Ραφήνα, θα κοιμηθείς και θα ξυπνήσεις στο νησί χωρίς να το καταλάβεις.

Σα να της άρεσε η ιδέα, συμφώνησε αλλά την έτρωγε και το άγχος. Έτσι, παρότι το χάπι θα της το δίνανε οι φίλες της, πήγε από την προηγουμένη του ταξιδιού στο φαρμακείο και πήρε μαζί της δυο, για να της βρίσκονται…

Αχάραγα σηκώθηκε να πάει στο πούλμαν και το ξανασκέφτηκε. Έτσι, πριν φύγει από το σπίτι της ήπιε μαζί και τα… δυο χάπια! Δεν είπε τίποτα στις φίλες της να μην την κοροϊδεύουν, κάνανε το σταυρό τους και κίνησαν για το τάμα. Στο δρόμο η θειά Λένη ψιλογλάρωνε. Η φίλη της που είχε αναλάβει να της φέρει το χάπι, μη γνωρίζοντας ότι ήδη είχε πάρει δύο, της λέει:

-Πριν κοιμηθείς, πάρε και το χάπι σου, να σε πιάσει μέχρι τη Ραφήνα. Το πήρε και για… σιγουριά ζήτησε να πιεί και δεύτερο. Σύνολον τέσσερα! Στο δρόμο ροχάλιζε, στη Ραφήνα δεν «καταλάβαινε Χριστό».

Έλα, όμως, που στη Ραφήνα είχε «καιρό» και υπήρχε απαγορευτικό για απόπλου… Το συζήτησε ο οδηγός με τους επιβάτες και συμφώνησαν να γυρίσουν στο Άργος και να επαναλάβουν το ταξίδι την επόμενη εβδομάδα. Πήραν το δρόμο της επιστροφής, αργά, να ευχαριστηθούν το ταξιδάκι, καθίσανε μάλιστα και φάγανε στο δρόμο, κάποια στιγμή, κατά το μεσημέρι μπαίνανε στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, κατεβαίνοντας την Κορίνθου. Ετοιμάζονται να κατεβούν, σκουντάνε την θειά Λένη να ξυπνήσει, το καταφέρνουν με τα πολλά, ανοίγει τα μάτια της, βλέπει τον Άγιο Πέτρο και χωρίς να γνωρίζει τι έχει συμβεί, κάνει το σταυρό της και αναφωνεί:

-Παναγιά μου Βαγγελίστρα, ίδια με τον Άγιο Πέτρο είσαι! Εικοσιπέντε χρόνια μετά, η θειά Λένη ακόμα να αποφασίσει να κινήσει ξανά για προσκύνημα στη Μεγαλόχαρη…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας