Το πεσκέσι του… «κουμπούρα»

Η ιστορία είναι αληθινή πέρα ως πέρα και θα μπορούσε να είχε συμβεί οπουδήποτε. Γιατί παντού υπάρχουν και υπήρχαν μαθητές που δεν τα πολυκαταφέρνουν στα γράμματα και πάντα θα υπάρχουν κάποιοι εκπαιδευτικοί λειτουργοί, που αρέσκονται στο… πεσκέσι, ώστε να συμπεριφέρονται με μεγαλύτερη του πρέποντος ελαστικότητα.

Ο μαθητής της ιστορίας μας τύχαινε να μην τα παίρνει τα γράμματα – ήταν, κοινώς, «κουμπούρα» - αλλά αφού έφτασε, κουτσά - στραβά, στην τελευταία τάξη του εξατάξιου Γυμνασίου, έπρεπε κάποια στιγμή να το τελειώσει. Έλα, όμως, που ήταν απαραίτητο να περάσει στις εξετάσεις ένα ανυπέρβλητο «εμπόδιο», τον καθηγητή, που λεγόταν κύριος Δημήτρης; Και ο μαθητής, ειδικά στο μάθημά του, δεν σκάμπαζε «γρι»…

Πράγματι, στις απολυτήριες εξετάσεις τα πήγε, όπως αναμενόταν, χάλια στο μάθημα τού εν λόγω καθηγητού. Ήτανε κομμένος από χέρι. Τι να κάνει; Το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε και του ήρθε μια ιδέα. Κίνησε, λοιπόν, για το μπακάλικο της γειτονιάς κι έπιασε τον μπακάλη:

-Καλημέρα σας κύριε Γιάννη.

-Καλώς τον.

-Με έστειλε ο καθηγητής μου, ο κύριος Δημήτρης, να εκτελέσω μια παραγγελία. Αλλά θα σας πληρώσει με τον μεθεπόμενο μισθό.

-Κανένα πρόβλημα. Τι επιθυμεί;

-Μου είπε να του βάλετε δυο κιλά φασόλια, δυο κιλά φακές και δυο κιλά ρεβίθια. Α, και δυο κιλά λουκάνικο, απ’ το καλό, αυτό που φτιάχνετε.

Τα έβαλε ο μπακάλης, τα πήρε ο μαθητής και βουρ για το σπίτι του καθηγητή.

-Κύριε καθηγητά, μια που τελειώνω το σχολείο, μου έδωσε η μάνα μου να σας φέρω ένα αποχαιρετιστήριο δώρο, με τις ευχαριστίες της για τα γράμματα που μου μάθατε.

Τα πήρε ο κύριος καθηγητής, τον ευχαρίστησε και, φυσικά, όταν βαθμολόγησε το γραπτό του, του έβαλε προβιβάσιμο βαθμό. Όλα κι όλα, δεν ήταν αχάριστος.

Όλα ωραία και καλά αλλά το χρέος στο μπακάλικο παρέμενε απλήρωτο.

Πέρασαν δυο μήνες, έβλεπε ο μπακάλης τον καθηγητή να περνά και να ξαναπερνά απ’ έξω από το μπακάλικο αλλά δεν τον έβλεπε να… ανταποκρίνεται όσον αφορούσε την οικονομική του υποχρέωση. Κάποια στιγμή, απ’ τα πολλά, απηυδισμένος του φώναξε:

-Τι θα γίνει ρε Μήτσο μ’ με κείνο το βερεσέδι;

-Ποιο βερεσέδι Γιάννη μ’;

Ο μπακάλης τού εξήγησε και τότε συνειδητοποίησε πόθεν προερχόταν το πεσκέσι που τού είχε κουβαλήσει ο μαθητής, ο… «κουμπούρας».

Ο οποίος, όμως, ήδη είχε πάρει το απολυτήριό του και άντε πιάσ’ τον! 

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Η φωτογραφία είναι τυχαία, του 1960, από ένα παραδοσιακό μπακάλικο της Αμφίκλειας (Δαδιού) Φθιώτιδας, για να έχουν εικόνα των παλιών εδωδιμοπωλείων, όσοι δεν τα γνώρισαν.