Στα μαγαζιά της νύχτας (3)

Η νύχτα έχει τον κόσμο της, που έχει και τους κανόνες του. «Φάε για να μη σε φάνε» είναι ένας απ’ αυτούς. Όσοι περπατούν στη νύχτα το ξέρουν, όπως και όσοι έρχονται σε συνάφεια με τους ανθρώπους της. Και πράττουν αναλόγως.

Οι Θύμιοι, τα «ψημένα» και τα μπάνια στη στέρνα

Ο μπάρμπα Θύμιος, που έμενε στου Μέρμπακα, καμάρωνε πως είχε κάνει στα νιάτα του καπετάνιος στα καράβια. Ξέμπαρκος πια είχε και μια γκόμενα, που, επειδή είχαν ασπρίσει τα μαλλιά της από τα τριάντα της, τη φώναζε Χιόνα. Η Χιόνα δούλευε  στο παλιό «Πέραμα» λάντζα.

Ο ποιητής Σουρής και ο πολιτευτής Πλατούτσας

Ο σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής (1853 – 1919) είχε αγαπημένο του στέκι το καφενείο «Το Ωρολόγιον» του Αναστασίου Κομ(ν)ηνού, που βρισκόταν στον Πειραιά, στο ισόγειο του παλαιού Δημαρχείου (το γνωστό «Ρολόι του Πειραιά»)  (φωτο). 

Στα μαγαζιά της νύχτας (2)

Θέση «κλειδί» στα νυχτερινά μαγαζιά είναι η «πόρτα». Το ότι σου την εμπιστευόταν το κατάστημα, σήμαινε πως μπορούσες να εξυπηρετήσεις τους καλούς πελάτες αλλά και να διαχειριστείς ειδικές περιπτώσεις, που είναι όχι απλά σίγουρο αλλά δεδομένο πως θα σου προκύψουν.

Το μπαρμπούτι έχει και συνέπειες

«Γιατί όσο την φουμάριζα έπεφτα και στο ζάρι,

μπροστά με λέγαν έξυπνο και πίσω παλαβιάρη».

Με αυτό το δίστιχο τελειώνει το τραγούδι «Ο ξέμαγκας» του Βαγγέλη Παπάζογλου, που είναι περισσότερο γνωστό από τον πρώτο στίχο του, όπου δηλώνει με αποφασιστικότητα: «Βαρέθηκα τον ναργιλέ»…

Στα μαγαζιά της νύχτας (1)

Όλοι μας ή έστω οι περισσότεροι από μας έχουμε ζήσει σαν πελάτες τη νύχτα. Όμως, άλλο να ζήσεις τη νύχτα απ’ έξω και άλλο από μέσα. Η νύχτα είναι ένας άλλος κόσμος, με του κανόνες και τους νόμους του, που οι απ’ έξω δεν τον γνωρίζουν.

Σεισμός μέσα στη… θάλασσα

Ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Η παρέα, εκείνο το βράδυ, αποτελούμενη από καμιά δεκαριά παραγωγούς εσπεριδοειδών και επαγγελματίες, νοικοκυραίους του κάμπου γενικώς, το διασκέδαζε σε κέντρο της παραλιακής λεωφόρου Ναυπλίου – Νέας Κίου.