Μια μικρή καμήλα στο λιμάνι της Κοιλάδας…

 

Παλιά, πριν από τον Πόλεμο του 40, Κοιλαδιώτικα καΐκια έφταναν μέχρι το Τούνεζι και την Μπαρμπαριά (Τυνησία και Αλγέρι). 

Σ’ ένα ταξίδι απ’ αυτά, κάποιος σκέφτηκε να πάρουν στον γυρισμό μια μικρή καμήλα και να τη φέρουν στο χωριό. Έτσι κι έγινε.

Γύρισε το καΐκι και έδεσε, βγάζοντας στην άμμο την πραμάτεια του, μαζί και την καμήλα. Συνεννοημένο το τσούρμο δεν μαρτύρησε τι ήταν ο άγνωστος επισκέπτης, μόνο καμώνονταν κι αυτοί πως δεν ήξεραν…

Μαζεύτηκε όλο το χωριό και περιεργαζόταν το καμηλάκι και κανείς δεν μπορούσε να δώσει μια εξήγηση τι, στο καλό, ήταν ετούτο το πλάσμα… Ώσπου κάποιος έριξε την ιδέα:

-Να φωνάξουμε τον μπάρμπα Μαθιό να μας πει. Αυτός θα ξέρει σίγουρα!

Ο μπάρμπα Μαθιός ήταν ένας Κοιλαδιώτης, που είχε μια απάντηση για όλα, καθότι είχε βγει και παρά έξω, λέγανε, μάλιστα, πως είχε πάει μέχρι το Γύθειο…

Πήγανε σπίτι του, κοιμότανε, τον ξυπνήσανε και του μηνύσανε τα καθέκαστα.

-Προχωράτε, να ετοιμαστώ και έρχομαι, τους απάντησε συγκαταβατικά.

Αφού ντύθηκε, πήρε παραμάσχαλα και ένα βιβλίο, ως επιβεβαιωτικό γνώσεων, και κατέβηκε στο γιαλό.

Πλησίασε το καμηλάκι ανέκφραστος, προσπαθώντας να μη φανεί η απορία και η έκπληξή του από την παρουσία του αγνώστου και σε… αυτόν όντος, το περιεργάστηκε από ‘δω, το περιεργάστηκε από ‘κει, άνοιξε να συμβουλευτεί και το… βιβλίο του και στο τέλος αποφάνθηκε, με σοβαρότητα:

-Ετούτο ‘δω είναι ίσα με 100 χρονών… λαγός!

Έκτοτε, ή φράση του μακαρίτη, πλέον, μπάρμπα Μαθιού χρησιμοποιείται όποτε παρουσιάζεται κάτι το άγνωστο και ανεξήγητο στην περιοχή…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

 (με στοιχεία από αφήγηση του Ανδρέα Λέκκα)