Το έστριβαν και το 'πιναν μέσα στο... Τμήμα!!!

Τον γνώρισα ένα βράδυ, πάνε κάπου τριάντα χρόνια τώρα, παρέα με το φίλο μου το Γιώργη, στο μπαράκι όπου ήταν το στέκι μας.

-Να σου συστήσω το Δημήτρη, υπηρετούσε εδώ, στην Ασφάλεια. Παιδί από τα λίγα. Και με ευαισθησίες.

Δώσαμε τα χέρια.

-Τώρα πού υπηρετείς; τον ρώτησα.

-Σε έναν Αστυνομικό Σταθμό. Με διώξανε απ’ την Ασφάλεια…

-Ο λόγος;

-Κοίτα να δεις φίλε μου. Μια που είσαι φίλος του Γιώργη, να μην κρυβόμαστε. Εμένα μου άρεσε το «μαύρο» και άμα το έβρισκα το έπινα.

-Και;

-Βούταγα πού και πού κανένα δείγμα, από αυτά που είχαμε για εκπαίδευση στο Τμήμα και το στραμπούλαγα. Ώσπου κατάλαβαν κάποια στιγμή πως έλειπαν τα δείγματα, με υποψιάστηκαν, ευτυχώς δεν είχαν αποδείξεις, και για να με ξεφορτωθούν μου έδωσαν ένα φύσημα από ‘κει και με έστειλαν να κόβω κλήσεις σε έναν Αστυνομικό Σταθμό, όπου είμαστε δυο άτομα. Καλά περνούσα, δεν είχα παράπονο, χαλαρή η υπηρεσία, είχα και τα τυχερά μου. Εκεί μου συνέβη και το καλύτερο.

-Δηλαδή;

-Έρχεται μια μέρα ένας χωρικός και μου πετάει πάνω στο γραφείο ένα κομμάτι φούντα, κομμένη από το φυτό, φρέσκια. Βρώμησε ο τόπος. «Τι είναι αυτό;» του λέω «το ξέρεις πως είναι παράνομο;» «Το ξέρω Αστυνόμε» μου λέει «το βρήκα σε ένα απόμερο χωράφι, που το είχα παρατημένο. Είναι ολόκληρο δέντρο. Έκοψα ένα κομμάτι και στο έφερα να μου πεις τι κάνουμε». «Θα πάμε να το ξεπατώσουμε, να το πάρω να το καταστρέψω!».

Έτσι και έγινε, κινήσαμε και πήγαμε με το τζιπ και το πήραμε. Μόνο που δεν το κατέστρεψα. Αμαρτία να πήγαινε χαμένο. Παίρνω, λοιπόν, τηλέφωνο και ειδοποιώ την παρέα…

-Μόνο εμένα ξέχασες! σχολίασε μουτρωμένος ο Γιώργης.

-Σου ζήτησα χίλιες φορές συγνώμη. Παίρνω την παρέα, πλην του φίλου μας, και σε μια ώρα, καθώς βράδιαζε, κλειστήκαμε στο Σταθμό πέντε νοματαίοι και άρχισαν τα κεράσματα… Να μην τα πολυλογώ, κάπου λίγο μετά τα μεσάνυχτα το είχαμε πιεί το περισσότερο. Το πρόβλημα ήταν πως στην κατάστασή τους δεν μπορούσα να τους αφήσω να φύγουν και να οδηγήσουν. Θα είχαμε τραγωδίες…

-Και τι έκανες;

-Άνοιξα το κελί, τους έδωσα καθαρά σεντόνια και τους καληνύχτισα. Εγώ την έβγαλα στην πολυθρόνα. Το πρωί, αφού συνήλθαν και έριξαν μπόλικο νερό στα μούτρα τους, και έκαναν τα κουμάντα τους να πάρουν το κατιτίς μαζί τους, τους κατευόδωσα και τους έστειλα στην ευχή της Παναγίας.

-Έτσι, υπεύθυνα, πρέπει να ενεργούν τα Όργανα του Νόμου! σχολίασε ο Γιώργης.

Και παραγγείλαμε μπύρες.

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας