Ένας γέρος καπετάνιος στο Εκουαδόρ...

Ναυτικός και γυναίκα. Μια σχέση τόσο παλιά όσο και τα καράβια, μια ανάγκη τόσο έντονη όσο η τροφή και το νερό. Τόσο εξουθενωτική και επικίνδυνη όσο το τραγούδι των Σειρήνων. Που παραμένει ίδια κι απαράλλαχτη στους αιώνες. Αλλάζουν σ’ αυτή μόνο οι άνθρωποι και οι τόποι.

Την ιστορία την θυμήθηκε φίλος έμπορος, που κοντά στα εξήντα του, μετά από τα αλλεπάλληλα στραπάτσα της αγοράς, αποφάσισε να ενεργοποιήσει ξανά το ναυτικό του φυλλάδιο.

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90, το καράβι ανεβαίνει τον Ρίο Γκουάγιας του Εκουαδόρ (Ισημερινός), με προορισμό το λιμάνι Γκουαγιακίλ.

Φτάνοντας στο λιμάνι, περικυκλώνεται από δεκάδες πλοιάρια, γεμάτα με νεαρές γυναίκες, που ορμούν, λεφούσι ολάκερο καταδρομέων, κατά πάνω του. Αρπάζονται στα σχοινιά και σκαρφαλώνουν. Καταλαμβάνουν, κυριολεκτικά, το κατάστρωμα. Εικοσιτέσσερα άτομα το πλήρωμα, πάνω από πενήντα οι επιδρομείς!

Εκεί, επάνω στην πληθώρα της υπερπροσφοράς, ο φίλος σκέφτεται τον καπετάνιο, που είναι κοντά στα 85 αλλά δεν το αποφασίζει να ξεκολλήσει από τη θάλασσα. Το συζητάει με έναν συνάδελφο, παίρνουν μαζί τους την πιο τσαχπίνα από τις... εισβολείς και ανεβαίνουν στη γέφυρα.

Ο καπετάνιος κολακεύεται μεν αλλά έχοντας επίγνωση της ηλικίας του και των προβλημάτων που απορρέουν από αυτήν, φέρνει αντιρρήσεις.

-Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα το σπουδαίο. Κάτσε απλά να σου κάνει ένα μασάζ, να χαλαρώσεις.

Πείθεται. Οι προξενητές αποχωρούν για το κατάστρωμα, όπου γίνεται η διαπραγμάτευση των υπολοίπων.

Ώσπου, με τρόμο, αντικρίζουν, ένα τέταρτο μετά, την κοπέλα που θα... περιποιόταν τον καπετάνιο, να κατεβαίνει τρία – τρία τα σκαλιά, απευθυνόμενη, με αγωνία, στον δεύτερο καπετάνιο:

-Σέκοντ, σέκοντ!!!

Τα σκαλιά για την γέφυρα δεν θυμάται ο αφηγητής πώς τα ανέβηκαν. Το θέαμα τους σοκάρει. Ο καπετάνιος ξαπλωμένος, με κατεβασμένο το παντελόνι και ακίνητος! Αρχίζουν οι προσπάθειες ανάνηψης, ο ένας να του τρίβει τα χέρια, ο άλλος τα πόδια, άλλος να του δίνει χαστουκάκια. Ευτυχώς, τέλος καλό, το μοιραίο απεφεύχθη, ο καπετάνιος συνέρχεται. Και το σοκ από τις συνέπειες της παρ' ολίγον συνεύρεσης ακολουθεί η μεγαλόφρων δήλωση:

-Παιδιά μου, αφού ξεφορτώσουμε, πηγαίνετε όπου θέλετε, μέχρι να σαλπάρουμε. Εγώ θα μένω στο καράβι και θα κάνω τις βάρδιες σας! Εσείς, που βαστάνε τα κότσια σας, να πάτε να ξεσκάσετε.

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας