Ο σκύλος, η μπριζόλα & η νομική συμβουλή (Αργείτικη ιστορία)

Tι πρόβλημα θα μπορούσαν να έχουν από την γειτνίαση, ένα δικηγορικό γραφείο και ένα χασάπικο; Λογικώς ουδέν, καθότι άλλη η δουλειά του ναύτη κι άλλη του καντηλανάφτη.

Να, όμως, που από το πουθενά δημιουργήθηκε. Και η αιτία ήταν ένας σκύλος. Ο σκύλος του δικηγόρου. Που ήταν μεν καλός, βολικός, χαδιάρης ενίοτε, αλλά είχε ένα ελάττωμα, ήτανε λιχούδης.

Άργος, πλατεία Δερβενακίων, κοινώς γνωστή ως Σταροπάζαρο. Ο δικηγόρος είχε το γραφείο του, την πελατεία του και τα δικόγραφά του, είχε και τον σκύλο του για συντροφιά. Τον λιχούδη.

Ο κρεοπώλης, κοινώς χασάπης (εκ του τουρκικού kasap, για να μαθαίνουμε), είχε το χασάπικό του, την πελατεία του και τα σφαχτά του, πρώτης ποιότητας, να κρέμονται απ’ τα τσιγκέλια, κράχτες και διαφήμιση του καταστήματος. Ήταν ακόμα η εποχή που τα σφαχτά δεν τα βάζανε στη… βιτρίνα.

Ο σκύλος, μια μέρα που βαριότανε θανάσιμα εν μέσω νομικών υποθέσεων και πελατών που πηγαινοέρχονταν και με τη βαριά μυρωδιά των φακέλων να ενοχλεί την ευαίσθητη όσφρησή του, αισθάνθηκε να έρχεται απ’ το χασάπικο μια θεϊκή μυρωδιά. Η μυρωδιά φρεσκοκομμένης μπριζόλας.

Αλαφροπατώντας και χωρίς να γίνει αντιληπτός από το αφεντικό του, την έκανε για έξω, προσέγγισε ακροποδητί το χασάπικο και καθώς ο χασάπης έκοβε κιμά, με μια… αιλουροειδή κίνηση άρπαξε την κρεμασμένη μπριζόλα και χάθηκε, πίσω από τον δρόμο του Επιμελητηρίου, για να την καταβροχθίσει με την ησυχία του.

Η επόμενη σκηνή εκτυλίχθηκε στο δικηγορικό γραφείο, το οποίο επισκέφθηκε ο κρεοπώλης για να ζητήσει την συμβουλή του δικηγόρου.

-Αν κάποιος μου αρπάξει ένα κομμάτι κρέας και φύγει, τι κάνω;

-Αν είναι άγνωστος, πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το. Αν, όμως, τον γνωρίζεις, τον βρίσκεις και του ζητάς να σε πληρώσει. Αν αρνηθεί, έρχεσαι εδώ και τον τυλίγουμε σε μια κόλλα χαρτί. Θα του κάνουμε αγωγή και μήνυση και καλά ξεμπερδέματα.

-Ωραία, με διαφώτισες πλήρως. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να απευθυνόμαστε στους ειδικούς. Πέσε τώρα ένα κατοστάρικο για την μπριζόλα, που μου άρπαξε ο σκύλος σου!

Ο δικηγόρος, ανέκφραστος και χωρίς δεύτερη κουβέντα, άνοιξε το πορτοφόλι του και έβγαλε ένα κατοστάρικο, λέγοντας στον κρεοπώλη:

-Πάρ’ το γιατί έτσι είναι το σωστό.

Ο κρεοπώλης, χαρούμενος, κρατώντας το χαρτονόμισμα στο χέρι, κίνησε προς την πόρτα, για να φύγει. Τον σταμάτησε, όμως, η φωνή του δικηγόρου:

-Ε, πού πάς;

-Μα, στο μαγαζί μου.

-Κι εγώ μαγαζί έχω. Ρίξε, τώρα τρία κατοστάρικα, που σε έχω χρεωμένο.

-Για τι πράμα, παρακαλώ;

-Μα, για τη νομική μου συμβουλή, που την αξιοποίησες και χάρη σ’ αυτή βρήκες το δίκιο σου και αποζημιώθηκες για την απώλεια της μπριζόλας σου. Έτσι είναι το σωστό!

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας