Κομπίνα με τον… τζόγο

 

Ήταν μια εποχή που από την μια απαγορευόταν ο ιδιωτικός τζόγος και από την άλλη υπήρχε μεν ο κρατικός αλλά και αυτός ήταν περιορισμένος. Λαϊκό και Εθνικό λαχείο, την Πρωτοχρονιά το λαχείο Συντακτών, το ιπποδρομιακό ΣΟΥΗΠΣΤΕΗΚ και το ΠΡΟΠΟ.

Και επειδή ο άνθρωπος θέλει ή πιστεύει πως μπορεί να ελέγχει την τύχη του, το τελευταίο είχε πολύ πέραση. Καθότι, ο καθένας νομίζει πως είναι πολύ περισσότερο έξυπνος από αυτό που του όρισε η μοίρα του, μικροί μεγάλοι έσπευδαν στα πρακτορεία διεκδικώντας το «μαγικό» δεκατριάρι, χωρίς να τους χαλάνε οι δώδεκα ή ακόμα και οι έντεκα επιτυχίες στο δελτίο τους.

Το δελτίο περιλάμβανε τους αγώνες της Α’ Εθνικής, κάποιους της Β’ Εθνικής και έκλεινε με αγώνες του Ιταλικού πρωταθλήματος. Σ’ αυτούς υπήρχαν τα στάνταρ παιχνίδια, τα αμφίρροπα, τα ντέρμπι και οι εκπλήξεις, που έφερναν και το πολύ χρήμα. Που όπως το λέει και το όνομά τους, ήσαν αποτελέσματα απρόσμενα με την κοινή λογική και όταν, μάλιστα, αυτό συνέβαινε σε δυο –τρία παιχνίδια του δελτίου, τότε το δεκατριάρι ήταν δυσεύρετο, μπορεί και ανύπαρκτο.

Οι πονηροί, οι έμπειροι παίκτες τις κυνηγούσαν τις εκπλήξεις αλλά, όπως και να το κάνουμε, δεν θα έπαιζαν σε ένα δελτίο, για παράδειγμα τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη με τον Βύζαντα Μεγάρων διπλό ούτε το Αιγάλεω διπλό μέσα στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ του Κούδα. Ειδικά, άμα σε ένα δελτίο υπήρχαν 3-4 τέτοιοι συνδυασμοί επιλογών τότε το δελτίο ήταν κατευθείαν για τον… κουβά!

Πάνω ‘κει, λοιπόν, είχε στηρίξει τη… «μπίζνα» του ο Βάγγος, παιδί που από μικρός είχε μεγάλα όνειρα. Όνειρα, που για έναν περίεργο λόγο δεν του έβγαιναν. Ούτε τότε που έστησε τραπεζάκι στην Αθηνάς, λίγο πριν την Βαρβάκειο αγορά, να παίξει τον «παπά» και τον κλείσανε τρεις μήνες ειρκτή για παραδειγματισμό ούτε τότε που σήκωσε το παγκάρι στην εκκλησία της ενορίας του και τον στείλανε για αγροτικές ενασχολήσεις στην Τίρυνθα, αφού τον βαράγανε δυο μερόνυχτα στα υπόγεια της Ασφάλειας για να αποκαλύψει αν του ‘δωσε το κλειδί ο νεωκόρος.

Αυτή τη φορά, χάρη σε έναν μπάρμπα του μεγαλοκτηματία στο χωριό και κομματάρχη του τοπικού βουλευτή, του δόθηκε η ευκαιρία να βγάλει χρήμα καλό και νόμιμο. Πήρε, πώς την πήρε, μια άδεια Πρακτορείου ΠΡΟΠΟ και άρχισε να κινείται, επιτέλους, στην οδό της νομιμότητας.

Αυτό το «επιτέλους», θα ομολογήσω πως ήταν κομμάτι βιαστικό, καθότι στον άνθρωπο το κακό χούι δύσκολα φεύγει. Έτσι και ο Βάγγος, αφού το δούλεψε καλά για κάποιο διάστημα το μαγαζί και έπιασε πελατεία, το γύρισε ξανά στο πονηρό. Το πράγμα πήρε να στραβώσει καθώς έβλεπε να έρχονται χωριάτες, που δεν ήξεραν να γράφουν πέρα από την υπογραφή τους (κι αυτή τις περισσότερες φορές με… Χ) και έπαιζαν στα δελτία άλλα αντ’ άλλων. Δελτία για τον… κουβά, που προείπα. Το δούλεψε λίγο στο μυαλό του, πολύ δεν ήθελε και χωρίς δεύτερη σκέψη επανήλθε στην οδό της ατιμίας. Έτσι, όταν έβλεπε δελτίο με «τρελά» προγνωστικά, πληρωνόταν μεν αλλά του κόλλαγε παλιά ταινία από άλλα δελτία παιγμένα, που μάζευε από τον σκουπιδοτενεκέ. Τα λεφτά έμπαιναν ατόφια στην τσέπη του, τα δελτία έτσι κι αλλιώς ήσαν για να τα κλαις, οι παίχτες έρχονταν την Δευτέρα, τους διάβαζε τα αποτελέσματα, πετούσαν τα δελτία στα σκουπίδια και έπαιζαν καινούργια…

Όλα πήγαιναν πρίμα για κάνα χρόνο και ο Βάγγος κονομημένος αποθρασυνόταν, παίρνοντας τώρα ρίσκα και με δελτία που δεν ήταν 100% για τον… «κουβά». Ένα τέτοιο και ο γιδοβοσκός ιδιοκτήτης του, που πίστεψε πως έγινε εκατομμυριούχος, οδήγησαν στο να αποκαλυφθεί η «μηχανή» που είχε στήσει. Ένα πλήρωμα περιπολικού έκανε αμάν για να τον ξεκολλήσει και να τον πάρει, κατάμαυρο και καταξεσκισμένο, από τα χέρια του ορεσίβιου. Το στυλιάρι τον είχε μαλακώσει τόσο, που στο Τμήμα, άνευ συμπληρωματικής χειροτονίας,  αυθορμήτως ομολόγησε την απάτη σε όλη της την έκταση. Μήκος και πλάτος.

Στις κλειστές του Βόλου, όπου στάλθηκε για να εκτίσει ποινή αρκετών ετών άνευ μετατροπής, με παρέμβαση του βουλευτή, αφ’ ενός τον έβαλαν σε ατομικό κελί και για μπάνιο πήγαινε με συνοδεία φύλακα. Καθότι οι συγκρατούμενοι, μπορεί να είχαν κάνει ό,τι είχαν κάνει αλλά σιχαίνονταν αυτούς που έκλεβαν στον τζόγο…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας