Για την Πατρίδα (Ποίημα)

Αχνές μορφές ηρώων ξεπροβαίνουν,

σκίζουν τη νύχτα και προχωρούν,

σαν τα φαντάσματα και δεν μιλούν

με μιαν απόφαση, σήμερα ζουν, αύριο πεθαίνουν.

Ψηλά στα σύνορα, ακοίμητοι φρουροί,

άγρυπνοι στέκουν και προσμένουνε την ώρα,

τ’ εχθρού τις λόγχες να συντρίψουν τώρα

και μιαν απάντηση να δώσουν τρομερή.

Για τις εστίες, τους βωμούς και την πατρίδα,

για όσα μ’ ίδρωτα και αίμα αποκτήσαν

και αν οι εχθροί τον τόπο πλημμυρίσαν,

πάλι από μέσα τους δεν έσβησε η ελπίδα.

Και όσοι απ’ αυτούς στη μάχη ξεψυχήσαν,

τους άλλους βλέπουν και μαζί τους πολεμούν

και συνεχώς τους παροτρύνουν να τολμούν,

για την ιδέα, που αυτοί το αίμα χύσαν.

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Το έγραψα το Φθινόπωρο του 1975, σε ηλικία 19 ετών, και με την τελική του μορφή το διάβασα χθες, Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019, στην εκδήλωση του Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου "Ο Παλαμήδης", που έγινε σε συνεργασία με την Ένωση Συγγραφέων & Λογοτεχνών Αργολίδας.