Ο Τούρκος πρόξενος

Ναύπλιο, αρχές Αυγούστου. Η άπνοια έκανε αισθητή από νωρίς την παρουσία της στην πόλη και ο αστυνόμος Γιώργος Χρόνης, Διοικητής Ασφαλείας Ναυπλίου, έπινε τον πρωινό του καφέ στο γραφείο του, με τη συντροφιά του φίλου του, συνταξιούχου εγκληματολόγου Γιώργου Χατζή, όταν χτύπησε η πόρτα. Στο άνοιγμά της ήταν ο αξιωματικός υπηρεσίας, ο Φίλιππας, συννεφιασμένος.

-Πρόβλημα κύριε Διοικητά και πολύ σοβαρό μάλιστα. Έκλεψαν τον πρόξενο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, την ώρα που έκανε μπάνιο στην Αρβανιτιά.

-Του πήραν τα πράγματα από την παραλία;

-Όχι, του άνοιξαν το χρηματοκιβώτιο στο ξενοδοχείο. Πήραν κάπου δεκαπέντε χιλιάδες ευρώ.

-Στείλε τη Σήμανση. Να είναι διακριτικοί και να μην κάνουν πόρτες και τοίχους χάλια.

-Στο μέτρο του δυνατού…

-Στο μέτρο του δυνατού!

Η ώρα είχε προχωρήσει, οι καφέδες είχαν γίνει τρεις, τα τηλέφωνα από την Αθήνα αμέτρητα, και το κεφάλι του αστυνόμου πήγαινε να σπάσει από την πίεση, καθώς δεν είχε μόνο τους ανωτέρους και τα τηλέφωνα από Μ.Μ.Ε. και ανταποκριτές – η είδηση είχε διαρρεύσει - είχε και την κυρία προξένου σε κατάσταση υστερίας, να μην ηρεμεί με τίποτε…

Εκνευρισμένος σχολίασε:

-Σηκώθηκε κι αυτός από την Κομοτηνή να ‘ρθει για διακοπές στο Ναύπλιο, για να φορτωθώ εγώ τα προβλήματά του. Δεν πεταγόταν πιο δίπλα, στην Καβάλα; Αλλά η κυρία του ήθελε να πάρει τον αέρα της στον Μοριά! Και τα πληρώνω τώρα εγώ.

-Η γυναίκα σε πάει και σε φέρνει όπου θέλει αυτή. Ειδικά άμα είναι και είκοσι χρόνια μικρότερη, κόμματος, σκέτο χανούμ μπουρέκ, συμπλήρωσε ο Χατζής.

-Μπα, την γνωρίζεις;

-Σπούδαζε στη Νομική της Θεσσαλονίκης. Είναι απ’ τη Βοσνία, ένας κόμματος ίσα με ‘κει πάνω. Η Εμινέ. Την θυμάμαι έντονα από ένα συνέδριο όπου ήμουν ομιλητής. Δεν πέρναγε απαρατήρητη.

-Α, ρε γέρο μπισμπίκη!

Το κινητό του Διοικητή χτύπησε, ήταν ο επικεφαλής της Σήμανσης:

-Κύριε Διοικητά, ερευνήσαμε τα πάντα, διακριτικά και λεπτομερώς, το παράξενο είναι πως δεν υπάρχει παραβίαση στο δωμάτιο αλλά ούτε και στο χρηματοκιβώτιο, απ’ όπου αφαιρέθηκαν τα χρήματα.

Ο Διοικητής ενημέρωσε τον φίλο του για την εξέλιξη, προβληματισμένος:

-Κάποιο λάκκο έχει η φάβα…

-Για ρώτα τους δικούς σου να μάθουν, τι συνοδεία είχε το ζευγάρι.

Η απάντηση ήρθε μετά από δέκα λεπτά:

-Μαζί τους είναι ένας σωματοφύλακας, που τους συνοδεύει παντού και φυσικά ο σοφέρ, που έμεινε στο ξενοδοχείο.

-Αυτός πρέπει να την έχει κάνει τη δουλειά αλλά λίγο απίθανο να ενήργησε μόνος του. Να μάθουν πού βρισκόταν όταν οι άλλοι ήσαν στο μπάνιο και αν συναντήθηκε με κάποιον.

-Θα πω να ερευνήσουν τις κάμερες ασφαλείας του ξενοδοχείου.

Σε μισή ώρα ο Διοικητής είχε όλες τις πληροφορίες που χρειαζόταν, τις συζήτησε με τον εγκληματολόγο, βασικό συνεργάτη του στην εξιχνίαση δύσκολων περιπτώσεων, χτύπησε και δυο τηλέφωνα στην Αθήνα και σχολίασε:

-Είμαστε σε καλό δρόμο. Κάτσε να φέρει ο Φίλιππας μια εκτύπωση από την ΓΑΔΑ και φεύγουμε για το ξενοδοχείο.

Στο ξενοδοχείο συνάντησαν το ζευγάρι στο δωμάτιό τους. Ζητήθηκε, διακριτικά, να βγει από το δωμάτιο ο σωματοφύλακας και έμεινε μαζί τους μόνον ο Διοικητής. Ο σωματοφύλακας και ο σοφέρ, παρέα με τον εγκληματολόγο και έναν άνδρα της Ασφαλείας μετακινήθηκαν στο δωμάτιό τους.

Ο Γιώργος Χατζής, μιλώντας Αγγλικά, τους συστήθηκε ως συνεργάτης της Αστυνομίας, όμως ο σωματοφύλακας δεν έδειξε να καταλαβαίνει τη γλώσσα. Κανένα πρόβλημα, γιατί αυτός που τον ενδιέφερε ήταν ο σοφέρ. Η ερώτηση ήρθε κοφτά, χωρίς προλόγους:

-Τον Αχμέντ Καραοσμάνογλου από πού τον γνωρίζεις;

-Ποιόν;

-Αυτόν που συνάντησες στο λόμπι του ξενοδοχείου!

Έκπληκτος αλλά αρκετά ψύχραιμος ο σοφέρ απάντησε:

-Α, αυτός; Δεν ξέρω το όνομά του. Ένας συμπατριώτης ήταν που τον συνάντησα τυχαία και ανταλλάξαμε δυο κουβέντες.

-Μόνο κουβέντες ανταλλάξατε;

Ο σοφέρ άρχισε να ιδρώνει.

-Θα τα πεις σε μένα ή να περιμένουμε την ασφάλεια της Πρεσβείας, να τους τα εξηγήσεις; Είναι στο δρόμο! μπλοφάρησε ο Χατζής.

Έντρομος ο σοφέρ από την άσχημη τροπή της υπόθεσης έσπασε:

-Θα σας τα πω όλα. Αλλά θέλω την προστασία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Δέκα λεπτά μετά ο εγκληματολόγος κάλεσε τον Διοικητή και αφού τον ενημέρωσε μπήκαν μαζί στο δωμάτιο του προξένου. Τα μάτια του Γιώργου Χρόνη έλαμπαν από ικανοποίηση, καθώς απευθυνόταν στον πρόξενο:

-Η σύζυγός σας σπούδασε στη Νομική της Θεσσαλονίκης…

-Ναι αλλά τι έχει να κάνει αυτό με την υπόθεση της κλοπής;

-Έχει και παραέχει. Στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, είχε δεσμό με έναν συμφοιτητή της, μειονοτικό από την Ξάνθη, τον Αχμέντ Καραοσμάνογλου. Με τον οποίο, όπως φαίνεται, δεν διέκοψε τις επαφές της…

Ο πρόξενος αγρίεψε:

-Σας παρακαλώ, δεν σας επιτρέπω!

-Δυστυχώς, αυτό που σας λέω είναι απόλυτα ακριβές και το επιβεβαιώνει η κατάθεση του σοφέρ σας. Ο εν λόγω Καραοσμάνογλου τον συνάντησε σήμερα στο ξενοδοχείο, όπου, με εντολή στης συζύγου σας, του παρέδωσε τα κλειδιά του δωματίου και του χρηματοκιβωτίου, που τα είχε πάρει από αυτήν. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Στο γραφείο του Διοικητή, μεσημέρι πια, καθώς οι δυο φίλοι μοιράζονταν μια παγωμένη μπύρα, ο Γιώργος Χατζής σχολίασε με νόημα:

-Η κυρία φαινόταν από μικρή για ζημιάρα!

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Το παραπάνω διήγημα το δημοσίευσε η εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ την Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019. Με αυτό συμμετείχα στον διαγωνισμό Αστυνομικού Διηγήματος που διοργάνωσε.