Ένα παιδί κοιτώ, που κάθεται σκυφτό, κλαμένο,
δεν έχω τίποτα να δώσω, προσπερνώ.
Ούτε να καταλάβω προσπαθώ.
Και να ‘θελα, ακόμα, δεν μπορώ.
Είμ’ ένας ξένος και αυτό για μένα ξένο…
Ξένος εγώ, ξένο κι αυτό, το μόνο που μας δένει
είναι το πεζοδρόμιο, που πατώ, όπου εκείνο γέρνει.
(Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008 10:56 Βράδυ. Πλατεία Δερβενακίων, Άργος. Ένα μικρό παιδί κάθεται στο περβάζι μιας βιτρίνας σκυφτό, θλιμμένο; Κλαμένο; Μπορεί και μόνο σκεφτικό… Ποιος ξέρει;)
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου