Άραγε, τι να είχε πιεί ο φίλαθλος;

Στο περιθώριο των ειδήσεων για το Euro 2024, που λαμβάνει χώρα στα γήπεδα της Γερμανίας, ένα πρωτοφανές περιστατικό είχε ως «ήρωα» έναν Εγγλέζο φίλαθλο, που παρακολουθούσε τον αγώνα Αγγλία – Σερβία. Ο αγώνας διεξήχθη στην Veltins Arena του Γκελζενκίρχεν της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας, όπου η εθνική Αγγλίας νίκησε 1-0 με γκολ του Μπέλινγκχαμ.

Ο αγώνας τελείωσε κανονικά, χωρίς απρόοπτα και οι οπαδοί των δύο ομάδων αποχώρησαν από το γήπεδο. Οι Εγγλέζοι, όπως ήταν φυσικό, με πανηγυρισμούς κατευθύνθηκαν στις μπυραρίες της πόλης για να το γιορτάσουν. Όλοι; Όχι όλοι ακριβώς. Ένας από αυτούς είχε μείνει πίσω, καθώς τον είχε πάρει ο ύπνος στις κερκίδες. Ξύπνησε, τελικά, στις τέσσερις το πρωί μέσα στο άδειο από ώρες γήπεδο! Το γεγονός αποτύπωσε ο ίδιος με το κινητό του και φυσικά το ανέβασε στο διαδίκτυο.

Τώρα τι θα είχε πιεί και γλάρωσε, ο Θεός και η ψυχή του…

Το περιστατικό μού θύμισε μια ανάλογη περίπτωση, που έτυχε σε μένα και τα παιδιά μου πριν πολλά χρόνια, όταν παρακολουθούσαμε αγώνα του ΠΑΟΚ στην θύρα 4 της Τούμπας.

Το παιχνίδι τελείωσε, ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει και η κερκίδα άρχισε να αδειάζει. Τότε συνειδητοποιήσαμε πως ένας φίλαθλος είχε ξεραθεί στον ύπνο και δεν καταλάβαινε τίποτα.

Κάποιος από τους αποχωρούντες, προφανώς φίλος του, που τον είδε, πήγε και τον σκούντηξε να τον ξυπνήσει. Και είμαστε αυτήκοοι μάρτυρες τού παρακάτω διαλόγου:

«Πασχάλη ξύπνα!».

«Μμμμμ».

«Ξύπνα ρε!»

Ο κοιμισμένος μισάνοιξε τα μάτια του και προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει την κατάσταση.

«Ξύπνα το παιχνίδι τέλειωσε!»

«Και ποιος νίκησε;».

«Εμείς!».

«Πού παίζαμε, μέσα ή έξω;».

Τι να είχε πιεί κι αυτός…

Και κλείνω με ανέκδοτο.

Η Τούμπα γεμάτη, καρφίτσα δεν πέφτει. Ένας φίλαθλος ψάχνει να βρει μάταια θέση, ώσπου βλέπει μια άδεια δίπλα σε έναν ηλικιωμένο.

Πλησιάζει και τον ρωτά:

«Η θέση είναι ελεύθερη;».

«Όχι, είναι της γυναίκας μου. Σαράντα χρόνια βλέπαμε πλάι – πλάι τα παιχνίδια!».

«Ναι, αλλά δεν την βλέπω…» ρώτησε ο φίλαθλος με μια κρυφή ελπίδα.

«Πέθανε αλλά από συνήθεια την κρατάω».

«Παιδιά δεν έχετε;».

«Έχουμε ένα γιο».

«Και πώς δεν τον πήρατε μαζί σας να μην μένει η θέση κενή;».

«Να τον έπαιρνα, το σκέφτηκα αλλά κάποιος έπρεπε να πάει στην κηδεία!».

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας