Το καφενείο του «Φασαρία» (Τάσου Αγγελόπουλου) στο Άργος, βρισκόταν στη νότια πλευρά της πλατείας του Αγίου Πέτρου. Πέραν της καθημερινής λειτουργίας του ως καφενείου, την δεκαετία του 70 απετέλεσε και στέκι των Αργείτικων καμακιών. Στο οποίο σινάφι ήταν κυρίαρχη μορφή ο Άλκης Κατσουλιέρης. Ο Άλκης, μάλιστα, όπως διηγούνται, είχε και ένα απλησίαστο ρεκόρ. Την ίδια μέρα, με ελάχιστη χρονική διαφορά, είχε φέρει στο καφενείο τρεις διαφορετικές παρέες τουρίστριες!
Από ξένες γλώσσες ελάχιστοι κάτι μολόγαγαν, μια που οι περισσότεροι από τα καμάκια ήσαν παιδιά της πιάτσας. Ανάμεσά τους και ο Άλκης, που όμως ξεπερνούσε εύκολα το ντεζαβαντάζ της ξενόγλωσσης ανεπάρκειας με τον ενθουσιασμό του και με μια μοναδική ευελιξία χρήσης παντομίμας όπου η γλώσσα δεν βοηθούσε.
Έτσι, εκείνη την ημέρα που «αλίευσε» από τα ΚΤΕΛ, παραδίπλα, δυο Γαλλιδούλες «μπουκιά και συχώριο», έβαλε μπρος τη «μηχανή» της παντομίμας για να τις καταφέρει να τις πάει στο κάστρο δια τα… περαιτέρω. Αφού τους το έδειξε, εντυπωσιακό όπως φάνταζε πάνω από την πόλη, ξεκίνησε το παραμύθι με μουγκρητά και χειρονομίες να προσπαθεί να τις πείσει ότι εκεί πάνω, μέσα σε έναν λάκκο βρίσκονταν δυο λιοντάρια! Ήταν τόσο πειστικός – μόνο αυτός θα μπορούσε να το πετύχει χωρίς να ξέρει γρι γαλλικά – ώστε τις κατάφερε να πουν το ναι.
Πριν, όμως, τις βάλει στο αυτοκίνητο να κινήσουν κατά πάνω, πετάχτηκε προς νερού του στην τουαλέτα. Τότε, ο κοντός ο Μήτσος, που καθόταν παραδίπλα και ζήλευε, με άπταιστα γαλλικά, απευθύνθηκε δήθεν στην δική του παρέα – λες και καταλάβαιναν:
«Τι πάει να κάνει ο εγκληματίας; Θα τις ανεβάσει στο κάστρο, θα τις βιάσει και μετά θα τις σκοτώσει!».
Τον άκουσαν τρομοκρατημένες οι Γαλλιδούλες και χωρίς δεύτερη άδραξαν τα σακίδιά τους και όπου φύγει – φύγει! Μέχρι να επιστρέψει από την τουαλέτα ο Άλκης είχαν γίνει μπουχός.
Κάποια στιγμή αυτός επέστρεψε και τις αναζήτησε. Περίεργος, για την απουσία τους ρώτησε κάποιον από τους παρευρισκόμενους:
«Τι έγιναν τα… χελιδονάκια, γιατί δεν τις βλέπω;».
«Τι να σου πω, ξαφνικά μάζεψαν τα σαμάρια τους (σ.σ. έτσι αποκαλούσαν οι γηγενείς τα τουριστικά σακίδια της πλάτης) και χάθηκαν!».
«Προς τα πού πήγανε;».
«Προς την αγορά!».
Προς το πάρκο είχανε πάει αλλά η ζήλια είναι κακό συνήθειο της φυλής…
Έσπευσε προς την αγορά ο Άλκης και φυσικά, μετά από ώρα μάταιης αναζήτησης επέτρεψε σκασμένος. Τα «χελιδονάκια» είχαν πετάξει μακριά!
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας
Η φωτογραφία είναι από τον Φεβρουάριο του 1996, που με φιλοξένησε στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, όπου έμενε τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου