Όσοι κακαβίσατε να ξεκακαβίσετε!

Στην έκθεση επιθεώρησης του τουρκικού Υπουργείου Γεωργίας και Δασοκομίας με ημερομηνία 23 Μαΐου 2025 κοινοποιήθηκε στο κοινό ένας κατάλογος παραποιημένων και νοθευμένων προϊόντων, στον οποίο πρωτοστατεί ο «μοσχαρίσιος κιμάς» που προερχόταν από άλογα και γαϊδούρια.

Η συγκεκριμένη εταιρεία που τον διακινούσε κέρδισε συνολικά 55 δημόσιους διαγωνισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Μητροπολιτικού Δήμου Γκαζιαντέπ και του Κρατικού Νοσοκομείου της πόλης. Η αξία αυτών των διαγωνισμών ξεπέρασε τα 203 εκατομμύρια λίρες!

Εδώ συνέβη, δηλαδή, αυτό που λέει ο λαός: «Άλλο μού δείξανε κι άλλο μού… μπήξανε»!

Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, σε συγκέντρωση φίλων, ο Παναγιώτης, παλιός έμπορος του Άργους, θυμήθηκε μια ιστορία που την είχε ακούσει μικρός και είχε συμβεί στη διάρκεια της Κατοχής σε μεγάλο καμποχώρι της περιοχής. Έπιασε, λοιπόν, και μας την διηγήθηκε:

«Κάποιος, εκμεταλλευόμενος την έλλειψη κρέατος, έσφαξε κάποια φορά ένα γαϊδούρι και έβγαλε τελάλη πως είχε σφάξει μοσχάρι και όποιος ήθελε να πάει να αγοράσει κρέας.

Πράγματι, έσπευσαν πολλοί και άρχισαν να αγοράζουν και να το παίρνουν στα σπίτια τους να το βάλουν στο τσουκάλι, να το μαγειρέψουν.

Έλα, όμως, που κάποιος έξυπνος την κατάλαβε τη δουλειά και αποφάσισε να ενημερώσει τους συγχωριανούς φωνάζοντας:

“Ακούστε χωριανοί. Όσοι κακαβίσατε (σ.σ.: Κακάβι λέγανε την χάλκινη χύτρα με χερούλι, για να κρεμιέται) να ξεκακαβίσετε. Γιατί το μοσχάρι δεν είναι μοσχάρι αλλά… τσίκρικας (γαϊδούρι)!”.

Και έτσι το εμπόριο “μοσχαρίσιου κρέατος” είχε άδοξο τέλος».

Τώρα, βέβαια, δεν θα πάθαινε και κανένας τίποτα αν έτρωγε γαϊδούρι, ίσα – ίσα που είναι και υγιεινό το κρέας του αλλά το γεγονός δεν έπαυε να είναι εξαπάτηση, χώρια που ως λαός δεν το έχουμε να τρώμε τα γαϊδούρια και τα άλογα. Σε αντίθεση με τους γείτονές μας Ιταλούς που τα έχουνε σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Αλλά αυτοί, θα μου πείτε, στην Κατοχή, όπως θυμούνταν οι παλιοί, είχανε ρημάξει και τις… γάτες, όπου τις βρίσκανε!

Οι γαστριμαργικές επιλογές κάθε λαού, τελικά, είναι σίγουρο ότι διαφέρουν και έχουν να κάνουν με πολλούς λόγους. Από την απλή τοπική συνήθεια έως την θρησκευτική απαγόρευση.

Ως προς την θρησκευτική απαγόρευση, θυμάμαι, το καλοκαίρι του 1987, που κράταγα ένα σουβλατζίδικο στο Ναύπλιο, ένα περιστατικό με Αιγύπτιο πελάτη. Αφού έφαγε τα σουβλάκια και μου δήλωσε την ευχαρίστησή του, με ρώτησε:

«Πολύ ωραίο το κρέας. Από αρνί ήταν;».

Αυθόρμητα και χωρίς να σκεφτώ πονηρά του απάντησα:

«Όχι, από γουρούνι».

Πάνιασε. Ευτυχώς που δεν έγραφε πουθενά ο κατάλογος «σουβλάκια αρνίσια» και έτσι δεν υπήρξε συνέχεια…

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας